Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἐν Λέσβῳ, ἀθλήσαντες, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, αὐτὴν ἡγιάσατε, τῇ τῶν Λειψάνων ὑμῶν, εὑρέσει μακάριοι. Ὅθεν ὑμᾶς τιμῶμεν, Ῥαφαὴλ θεοφόρε, ἅμα σὺν Νικολάῳ καὶ παρθένῳ Εἰρήνῃ, ὡς θείους ἡμῶν προστάτας καὶ πρέσβεις πρὸς Κύριον.
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἐν Λέσβῳ, ἀθλήσαντες, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, αὐτὴν ἡγιάσατε, τῇ τῶν Λειψάνων ὑμῶν, εὑρέσει μακάριοι. Ὅθεν ὑμᾶς τιμῶμεν, Ῥαφαὴλ θεοφόρε, ἅμα σὺν Νικολάῳ καὶ παρθένῳ Εἰρήνῃ, ὡς θείους ἡμῶν προστάτας καὶ πρέσβεις πρὸς Κύριον.
* * *
από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο.
Οι
Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη συγκαταλέγονται στη χορεία των
Νεοφανών Αγίων και μάλιστα εκείνων που μαρτύρησαν το 1463, δέκα χρόνια
μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Σχετικά με το βίο τους γνωρίζουμε
λίγα πράγματα. Οι πρώτες πληροφορίες για την ύπαρξη των Αγίων
ιστορούνται με θαυματουργικό και αποκαλυπτικό τρόπο από το έτος 1959.
ΤΑ ΕΝΥΠΝΙΑ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑΤΑ:
Στις 23 Ιουνίου 1959, κατά την διάρκεια εργασιών αποκατάστασης ενός
ναϋδρίου σ’ έναν λόφο κοντά στο χωριό Θερμή της Λέσβου, ο εργάτης Δούκας
Τσολάκης ανακάλυψε έναν τάφο με οστά αγνώστων. Άνθρωπος άπιστος τότε
και ανευλαβής παράτησε τα τίμια λείψανα στην ρίζα ενός δένδρου,
περιγελώντας τα. Γρήγορα όμως τιμωρήθηκε και μπόρεσε να κινήσει ξανά τα
χέρια του μόνον αφού έκανε το σημείο του Σταυρού, για πρώτη φορά μετά
είκοσι επτά χρόνια. Είδε κατόπιν τον ίδιο τον άγιο Ραφαήλ κοντά στο
ναΰδριο, μετεστράφη από την απιστία του και έγινε κήρυκας της χάριτος
του νεοφανούς αυτού αγίου του Θεού. Προηγουμένως, η σύζυγός του Μαρία
υπήρξε μάρτυς της εμφάνισης στο υπό κατασκευή ναΰδριο ενός ιερομόναχου
με επιβλητικό παράστημα, ο άνδρας της όμως την είχε αποπάρει. Έκτοτε, ο
άγιος εμφανίστηκε πολλές φορές στον ύπνο και στο ξύπνιο, στην σύζυγο του
ιδιοκτήτη του χωραφιού και σε άλλες ευλαβείς γυναίκες του ίδιου χωριού,
και όχι μόνο, καθώς και σε παιδιά και σε ώριμους άνδρες, χωρίς να
υπάρξει προσυνεννόηση μεταξύ των προσώπων αυτών – μερικές φορές μάλιστα
κάποιοι από τους αναφέροντες τις εμφανίσεις των Αγίων δε γνωρίζονταν
μεταξύ τους. Σε άλλους ο άγιος εμφανιζόταν χωρίς να μιλά, ως
ιερομόναχος, φορώντας άμφια η ράσο. Σε άλλους αποκάλυπτε το όνομά του,
λέγοντας: «Λέγομαι Ραφαήλ» και τους ανήγγειλε ότι ήταν πλέον καιρός να
τον τιμήσουν μαζί με τους συναθλητές του, να φιλοτεχνήσουν εικόνα του
και να εορτάζουν την μνήμη του την Τρίτη της Διακαινησίμου, διότι
επρόκειτο να επιτελέσει πολλά θαύματα. Σε άλλους εμφανίστηκε
συνοδευόμενος από την Παναγία και την αγία Παρασκευή και διηγιόταν
λεπτομερώς το μαρτύριό του, οι δε διηγήσεις συμφωνούσαν απόλυτα μεταξύ
τους. Ο τάφος και το λείψανο του Αγίου Νικολάου ανακαλύφθηκαν στις 13
Ιουνίου 1960.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ:
Ο Άγιος Ραφαήλ καταγόταν από τους Μύλους της Ιθάκης και γεννήθηκε το
έτος 1410. Το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος Λάσκαρης η Λασκαρίδης. Ο
πατέρας του ονομαζόταν Διονύσιος και η μητέρα του Μαρία ήταν δε πολύ
ευσεβείς άνθρωποι και έδωσαν στον Γεώργιο χριστιανική ανατροφή και
μεγάλη μόρφωση. Χάρη στον σύζυγο της αδελφής του φεύγει στα 13 χρόνια
του στον Μυστρά για σπουδές στην Δυτική και μετέπειτα Ελληνική
φιλοσοφία. Παρακολουθεί και ιατρική που του άρεσε ιδιαίτερα. Πριν γίνει
κληρικός είχε σταδιοδρομήσει στο βυζαντινό στρατό και έφτασε μάλιστα σε
μεγάλο βαθμό. Σε ηλικία τριάντα πέντε ετών γνώρισε έναν ασκητικό και
σεβάσμιο γέροντα, τον Ιωάννη, ο οποίος τον προσείλκυσε στην εν Χριστώ
ζωή. Κάποια Χριστούγεννα ο γέροντας κατέβηκε από τον τόπο της ασκήσεώς
του, για να εξομολογήσει και να κοινωνήσει τους στρατιώτες, και κήρυξε
το λόγο του Θεού. Τότε ο αξιωματικός Γεώργιος, όταν ο γέροντας κατέβηκε
πάλι τα Θεοφάνεια, αποχαιρέτησε τους στρατιώτες και τον ακολούθησε. Μετά
την κουρά του σε μοναχό χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, τιμήθηκε δε και με
το οφφίκιο του αρχιμανδρίτη. Ο Άγιος Ραφαήλ ανέφερε, σε οράματα πιστών,
ότι απεστάλη από τον Οικουμενικό Πατριάρχη στην Δύση, στην πόλη Μορλαί
της Γαλλίας, για να εκπληρώσει την εντολή που του ανατέθηκε. Αυτό έγινε
λίγο πριν από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Εκεί συνδέθηκε φιλικά με
τον άλλο μάρτυρα της Θερμής, το διάκονο Νικόλαο, ο οποίος έγινε
συνεργάτης του και πνευματικό του τέκνο.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ:
Η καταγωγή του ήταν από την Θεσσαλονίκη. Ήταν πλουσιόπαιδο ο Νικόλαος,
παιδί συμβολαιογράφου που τον έστειλαν οι γονείς του να σπουδάσει σε
γαλλικό πανεπιστήμιο Ιατρική. Συγκινημένος από την χριστιανική
διδασκαλία ο νεαρός σπουδαστής Νικόλαος, εγκατέλειψε την κοσμική ζωή και
ακολούθησε τον άγιο Ραφαήλ. Γύρισε μαζί του στην Ελλάδα και ασπάστηκε
το Μοναχικό βίο. Ουδέποτε χωρίστηκαν έκτοτε, εκτός όταν χώριζαν για να
διαδώσουν τον λόγο του Θεού.
Η ΚΟΙΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ:
Ο άγιος Ραφαήλ κήρυξε το λόγο του Ευαγγελίου στην Αθήνα, στο λόφο που
είναι το μνημείο του Φιλοπάππου. Δίδαξε ως εφημέριος και ιεροκήρυκας για
λίγο στο ναό του Αγίου Δημητρίου Μυροβλύτη που κατόπιν ονομάστηκε,
Λουμπαρδιάρης. Λίγα χρόνια πριν από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως,
περί το έτος 1450, ο Άγιος βρέθηκε μετά από περιπλανήσεις στην περιοχή
της Μακεδονίας και μόναζε εκεί. Κοντά στον Άγιο Ραφαήλ βρισκόταν εκείνο
το διάστημα ο Άγιος Νικόλαος ως υποτακτικός. Ο Νικόλαος εκάρη μοναχός
και στη συνέχεια χειροτονήθηκε διάκονος.
ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ:
Μόλις έπεσε η Κωνσταντινούπολη στα χέρια των Τούρκων και καταλύθηκε
οριστικά η βυζαντινή αυτοκρατορία, ο φόβος για γενικούς διωγμούς κατά
των Χριστιανών στάθηκε ως αφορμή να καταφύγει ο Άγιος Ραφαήλ με τη
συνοδεία του στη Λέσβο, που ήταν σχετικώς ασφαλές νησί την εποχή εκείνη,
καθώς το νησί αυτό απολάμβανε ακόμα υψηλών προνομίων από τον Σουλτάνο,
είχε ηγεμόνα δίκαιο και σεβάσμιο απέναντι στους Ορθοδόξους και τα
μοναστήρια των Ορθοδόξων λειτουργούσαν κανονικά στο Νησί. Ζήτησαν
πληροφορίες για το πού μπορεί να υπάρχει ένα ησυχαστήριο για να μονάσουν
και τότε τους υπέδειξαν την Ιερά Μονή των Γενεθλίων της Θεοτόκου που
βρισκόταν στον λόφο των Καρυών πάνω από την Λουτρόπολη Θέρμης η οποία με
την σειρά της απέχει 14 χιλιόμετρα από την Μυτιλήνη. Σε μερικές
εμφανίσεις του ο Άγιος Ραφαήλ αποκάλυψε ότι η μονή αυτή...
Σήμερα 30/04/2019 επίσης εορτάζουν
Επιτρέπονται όλες οι τροφές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου