Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΣΤ' ΛΟΥΚΑ (ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ-ΑΡΧΗ ΤΡΙΩΔΙΟΥ-ΑΠΟΔΟΣΗ ΕΟΡΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ) - ΟΡΘΡΟΣ - ΒΙΝΤΕΟ ΥΜΝΩΝ ΗΜΕΡΑΣ - ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ & ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΜΕ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ - ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ - ΟΜΙΛΙΕΣ




 
Τριώδιο ονομάζεται το Λειτουργικό Βιβλίο της Εκκλησίας μας το οποίο περιλαμβάνει τους Ύμνους των Κυριακών, από την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου μέχρι και το Μεγάλο Σάββατο πρίν την Τελετή της Αναστάσεως. Ονομάζεται έτσι διότι οι περισσότεροι Κανόνες του Όρθρου (πρωινή Ακολουθία) περιέχουν τρεις Ωδές ενώ συνήθως περιέχουν εννέα Ωδές - την 8η και την 9η πάντοτε, ύστερα δε διαδοχικά μία από τις πέντε πρώτες.

Το Τριώδιο τοποθετείται στα Αναλόγια των Ναών μας στον Εσπερινό του Σαββάτου της Κυριακής του Τελώνου και του Φαρισαίου αφού πρώτα ο Πρωτοψάλτης, έχοντας κάνει 3 μετάνοιες, το παραλάβει από την Εικόνα του Χριστού και το ασπασθεί. Έτσι ανοίγει το Τριώδιο, περίοδος η οποία διαιρείται σε τρείς μικρότερες, δηλ. Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου μέχρι Κυριακή της Τυροφάγου, Καθαρά Δευτέρα μέχρι το Σάββατο Του Λαζάρου και Κυριακή των Βαΐων το βράδυ μέχρι το Μεγάλο Σάββατο πρίν την Ανάσταση. Παλαιότερα στην περίοδο του τριωδίου συμπεριλαμβάνονταν και η περίοδος από την Κυριακή του Πάσχα μέχρι την Κυριακή των αγίων πάντων. Αργότερα όμως οι ιερές ακολουθίες της περιόδου αυτής περιελήφθησαν σε ιδιαίτερο λειτουργικό βιβλίο το «Πεντηκοστάριο».
 
 
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΟΡΘΡΟΥ ΚΑΙ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ : ΕΔΩ
 
 
* * *

Της μετανοίας άνοιξόν μοι - Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Καρέα

ΠΗΓΗ 

 

Καταβασίες εορτής της Υπαπαντής

ΠΗΓΗ


Ακατάληπτον εστί - Μεγαλυνάρια και Θ' Ωδή Εορτής Υπαπαντής

 ΠΗΓΗ

      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
             ΠΡΟΣ Β' ΤΙΜΟΘΕΟΝ (γ' 10-15)
Τέκνον Τιμόθεε, σὺ παρηκολούθηκάς μου τῇ διδασκαλίᾳ, τῇ ἀγωγῇ, τῇ προθέσει, τῇ πίστει, τῇ μακροθυμίᾳ, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ, τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασιν, οἷά μοι ἐγένοντο ἐν Ἀντιοχείᾳ, ἐν Ἰκονίῳ, ἐν Λύστροις, οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα! Καὶ ἐκ πάντων με ἐρρύσατο ὁ Κύριος.
Καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται· πονηροὶ δέ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι. Σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδὼς παρὰ τίνος ἔμαθες, καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Πᾶσα γραφὴ θεόπνευστος καὶ ὠφέλιμος πρὸς διδασκαλίαν, πρὸς ἔλεγχον, πρὸς ἐπανόρθωσιν, πρὸς παιδείαν τὴν ἐν δικαιοσύνῃ, ἵνα ἄρτιος ᾖ ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος, πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἐξηρτισμένος.

 
Ἀπόδοση στη νεοελληνική:
Τέκνον Τιμόθεε, σὺ ὅμως, παρακολούθησες τὴν διδασκαλίαν μου, τὸν τρόπον τῆς ζωῆς, τὴν πρόθεσιν, τὴν πίστιν, τὴν μακροθυμίαν, τὴν ἀγάπην, τὴν ὑπομονήν, τοὺς διωγμούς, τὰ παθήματα, τὰ ὁποῖα μοῦ συνέβησαν εἰς τὴν Ἀντιόχειαν, εἰς τὸ Ἰκόνιον, εἰς τὰ Λύστρα. Πόσους διωγμοὺς ὑπέφερα καὶ ἀπὸ ὅλα μὲ ἔσωσεν ὁ Κύριος.
Καὶ ὅλοι ὅσοι θέλουν νὰ ζήσουν εὐσεβῶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ θὰ διωχθοῦν. Πονηροὶ ὅμως ἄνθρωποι καὶ ἀπατεῶνες θὰ προκόψουν εἰς τὸ χειρότερον πλανῶντες καὶ πλανώμενοι. Σὺ ὅμως, μένε εἰς ἐκεῖνα ποὺ ἔμαθες καὶ διὰ τὰ ὁποῖα ἀπέκτησες βεβαιότητα, διότι ξέρεις ἀπὸ ποιὸν τὰ ἔμαθες, καὶ διότι ἀπὸ τῆς βρεφικῆς ἡλικίας ξέρεις τὰ ἱερὰ γράμματα, τὰ ὁποῖα ἔχουν τὴν δύναμιν νὰ σὲ ὁδηγήσουν εἰς τὴν σοφίαν πρὸς σωτηρίαν διὰ τῆς πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Κάθε θεόπνευστη γραφὴ εἶναι καὶ ὠφέλιμη πρὸς διδασκαλίαν, πρὸς ἔλεγχον, πρὸς ἐπανόρθωσιν, πρὸς διαπαιδαγώγησιν ἐν δικαιοσύνῃ, διὰ νὰ εἶναι τέλειος ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, κατηρτισμένος πρὸς κάθε ἔργον καλόν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑ (ιη' 10-14)
 Εἶπεν ὁ Κύριος την παραβολὴν ταύτην· ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης. Ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς πρὸς ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο· ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης· νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι. Καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπᾶραι, ἀλλ᾿ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων· ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ.
Λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἢ ἐκεῖνος· ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.


Ἀπόδοση στη νεοελληνική:

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν ἑξῆς παραβολή:

Δύο ἄνθρωποι ἀνέβηκαν εἰς τὸν ναόν, διὰ νὰ προσευχηθοῦν, ὁ ἕνας ἦτο Φαρισαῖος καὶ ὁ ἄλλος τελώνης. Ὁ Φαρισαῖος ἐστάθηκε καὶ ἔκανε τὴν ἑξῆς προσευχὴν ἐν σχέσει πρὸς τὸν ἑαυτόν του: «Θεέ, σ’ εὐχαριστῶ, διότι δὲν εἶμαι ὅπως οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοὶ ἢ ὅπως αὐτὸς ἐδῶ ὁ τελώνης. Νηστεύω δυὸ φορὲς τὴν ἑβδομάδα, δίνω τὸ δέκατον ἀπὸ ὅλα, ὄσα ἀποκτῶ». Ὁ τελώνης ὅμως ἐστεκότανε μακρυὰ καὶ δὲν ἤθελε οὔτε τὰ μάτια του νὰ σηκώσῃ εἰς τὸν οὐρανὸν ἀλλ’ ἐκτυποῦσε τὸ στῆθός του καὶ ἔλεγε, «Θεέ, ἐλέησέ με τὸν ἁμαρτωλόν».

Σᾶς λέγω, ὅτι αὐτὸς κατέβηκε εἰς τὸ σπίτι του δικαιωμένος ἀπὸ τὸν Θεὸν παρὰ ὁ ἄλλος. Διότι ὅποιος ὑψώνει τὸν ἑαυτόν του θὰ ταπεινωθῇ, καὶ ἐκεῖνος ποὺ ταπεινώνει τὸν ἑαυτόν του θὰ ὑψωθῇ.
 
 
* * *
 
Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου: Φαρισαίος και Τελώνης


 «...Έχεις όμως και τρτο δρόμο που φέρνει στη μετνοια. Και
σου παρουσίασα  πολλς οδος μετνοιας, για να σου κνω με την ποικιλα τους εύκολη τη σωτηρα. Όμως ποια είναι αυτ η τρτη οδς;  Η ταπεινοφροσνη. Έχε ταπειν φρνημα και εξλειψες το πλήθος των αμαρτιών σου. Και έχεις και γι αυτό απόδειξη από την Αγία Γραφ, απ την ανγνωση της παραβολής του Τελνη και του Φαρισαου (Λουκα 18, 10-14 ).   

   «νθρωποι δύο νέβησαν ες τ ερν προσεύξασθαι, ες Φαρισαος κα τερος τελώνης(:Δύο άνθρωποι ανέβηκαν στο ιερό για να προσευχηθούν˙  ο ένας ήταν Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης)», λγει, και άρχισε ο Φαρισαίος να απαριθμεί τις αρετς του: ‘’ Θεός, εχαριστ σοι τι οκ εμ σπερ ο λοιπο τν νθρώπων, ρπαγες, δικοι, μοιχοί, κα ς οτος τελώνης(:Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, διότι δεν είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους, που είναι άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και σαν αυτόν εκεί τον τελώνη. Ενώ δηλαδή όλοι οι άλλοι είναι ένοχοι και αξιοκατάκριτοι, εγώ είμαι ο μόνος ανένοχος. Σ’ ευχαριστώ λοιπόν, διότι δεν βλέπω στον εαυτό μου τις τόσες κακίες που έχουν οι άλλοι. Έχω όμως και αρετές: Δεν είμαι εγ όπως όλος ο κσμος, ούτε όπως αυτός ο Τελνης)». Άθλια και ταλαπωρη ψυχ, όλη την οικουμνη την καταδκασες, γιατ λπησες και τον πλησον σου; Δεν σου άρκεσε η οικουμνη, κι έφτασες να καταδικσεις και τον Τελνη; Όλους λοιπν τους κατηγρησες και δεν λυπθηκες ούτε τον ένα αυτόν άνθρωπο; ‘’Δεν είμαι εγ όπως όλος ο κσμος, ούτε όπως αυτός ο Τελνης’’.  «Νηστεύω δς το σαββάτου, ποδεκατ πάντα σα κτμαι(:Νηστεω δο φορς την εβδομδα, δνω το δκατο από τα υπρχοντά μου στους φτωχος)». Είπε δηλαδή λγια αλαζονικ. Άθλιε άνθρωπε, καλ όλη την οικουμνη την καταδκασες, γιατ κατηγρησες και τον πλησον σου Τελνη; Δεν χρτασες με την κατηγορα της οικουμνης, αλλ κατκρινες κι εκείνον που ήταν μαζ σου;

     Τι έκαμε λοιπν ο Τελνης; Όταν τα άκουσε αυτ δεν είπε: «Εσύ ποιος είσαι που λες αυτ εναντον μου; Απ πο γνωρζεις τον βο μου; Δε με συναναστράφηκες. Δεν έμεινες μαζ μου. Δεν ζσαμε μαζ. Γιατ υπερηφανεεσαι τόσο πολ; Ποιος είναι μρτυρας των δικών σου αγαθοεργιών; Γιατ παινεεις τον εαυτό σου; Γιατ κνεις χρη στον εαυτό σου;» Όμως τποτε απ' αυτ δεν είπε ο Τελνης, αλλά, αφού έσκυψε, προσκνησε τον Θεό και είπε: «Θε μου, συγχρεσ με τον αμαρτωλ», και με την ταπεινοφροσνη που έδειξε ο Τελνης, δικαιθηκε. Αντθετα ο Φαρισαίος κατβηκε απ το να στερημνος τη δικαωση, ενώ ο Τελνης κατβηκε πετυχανοντας τη δικαωση. Κι έτσι τα λγια νκησαν τα έργα. Γιατ ο ένας έχασε τη δικαωση απ τα έργα, ενώ ο άλλος με τον ταπειν λγο και λογισμ πτυχε τη δικαωση. Αν και ββαια ούτε ταπεινοφροσνη ήταν εκείνο. Γιατ ταπεινοφροσνη είναι όταν κανες, ενώ είναι μεγλος, ταπειννει τον εαυτό του. Αυτό που είπε ο Τελνης δεν ήταν λγος ταπεινοφροσνης, αλλ ήταν η αλθεια· γιατ ήταν αληθιν τα λγια· ήταν πραγματικ αμαρτωλς.

    Πραγματικ πες μου, τι υπρχει χειρτερο απ τον Τελνη; Είναι έμπορος ξνης σοδειάς, και καρπώνεται καρπούς από ξνους κπους. Και τον κπο ββαια δεν τον προσχει, ενώ το κρδος το μοιρζεται. Ώστε η αμαρτα του Τελνη είναι η χειρτερη. Γιατ τποτε άλλο δεν είναι ο Τελνης, παρ σκτος εκβιασμς. Εκβιασμς χωρς φβο, αμαρτα νμιμη, εύσχημη πλεονεξα. Πραγματικ τι υπρχει χειρτερο απ τον Τελνη που κθεται στον δρμο και τρυγει τους ξνους κπους; Όταν είναι η ώρα των κπων, καμι φροντδα εκ μρους του, όταν όμως φτνει η στιγμ του κρδους, απ εκείνα που δεν κπιασε παρνει τη μερδα. Ώστε, εν ο Τελνης, ενώ ήταν αμαρτωλς, πτυχε τόση μεγλη δωρε με την ταπεινοφροσνη του, πσο πιο μεγλη δεν θα επιτχει εκείνος που είναι ενρετος και ζει ταπειν; Ώστε, αν εξομολογηθείς τις αμαρτες σου και ταπεινωθείς, γνεσαι δκαιος.

    Θλεις να μθεις και ποιος είναι ταπεινφρονας; Πρσεχε τον Παύλο τον δσκαλο της οικουμνης, τον πνευματικ ρτορα, το σκεύος της εκλογής, το λιμνι το ακμαντο, τον πργο τον ασλευτο, εκείνον που με το μικροκαμωμνο σώμα του περικκλωνε την οικουμνη και σαν κποιος φτερωτός περιτρεξε αυτν. Πρσεχε εκείνον που έχει ταπειν λογισμ, τον αμαθ και φιλσοφο, τον φτωχ και πλοσιο. Εκείνον ονομζω πραγματικ ταπεινφρονα, εκείνον που υπμεινε αμετρτους κπους, που έστησε αμτρητα τρπαια κατ του διαβλου, που κρυττε και έλεγε «  χάριτι δ Θεο εμι εμι· κα χάρις ατο ες μ ο κεν γενήθη, λλ περισσότερον ατν πάντων κοπίασα, οκ γ δέ, λλ᾿ χάρις το Θεο σν μοί(: Με τη χάρη του Θεού όμως είμαι ό,τι είμαι τώρα, δηλαδή Απόστολος, ίσος με τους άλλους. Και η χάρη που μου έδωσε ο Κύριος δεν έμεινε άκαρπη και χωρίς αποτέλεσμα, αλλά περισσότερο από όλους αυτούς κοπίασα.  Και το έργο μάλιστα αυτό δεν το εργάστηκα εγώ, αλλά η χάρη του Θεού που είναι μαζί μου και με ενισχύει)» [Α' Κορ. 15, 10]. Εκείνος που υπμεινε φυλακς και πληγς και μαστιγματα, εκείνος που σαγνευσε με επιστολς την οικουμνη, εκείνος που κλθηκε με ουρνια φων. Εκείνος ταπεινοφρονεί, λγοντας:« γ γάρ εμι λάχιστος τν ποστόλων, ς οκ εμ κανς καλεσθαι πόστολος, διότι δίωξα τν κκλησίαν το Θεο(:Γιατ εγ είμαι ο πιο ασμαντος, ο κατώτερος απ όλους τους αποστόλους, και δεν είμαι ικανς να ονομασθώ απστολος, διότι κατεδίωξα την Εκκλησία του Θεού)» [Α' Κορ. 15, 9].

   Είδες μγεθος ταπεινοφροσνης, είδες τον Παύλο που ταπεινοφρονεί, που ονομζει ελχιστο τον εαυτό του; Γιατ λγει:«εγ είμαι ο πιο ασμαντος απ τους αποστόλους, και δεν είμαι ικανς να ονομασθώ απστολος». Γιατ αυτό πραγματικ είναι ταπεινοφροσνη, το να ταπειννεται σε όλους και να ονομζει τον εαυτό του ελχιστο. Σκέψου ποιος ήταν αυτός που έλεγε αυτά τα λόγια. Ήταν ο Παύλος,ο πολίτης του ουρανού,αυτός που σωματικά ίσα-ίσα που ζούσε,το στήριγμα των εκκλησιών,ο επίγειος άγγελος,ο ουράνιος άνθρωπος.

    Γι’ αυτό ευχαρίστως ασχολούμαι με τον άνδρα αυτόν και τον ενθυμούμαι, επειδή βλέπω την ομορφιά της αρετής του. Δε μου ευφραίνει τόσο τα μάτια ο ήλιος, όταν ανατέλλει και σκορπά τις λαμπρές του ακτίνες, όσο μου φωτίζει τη σκέψη το πρόσωπο του Παύλου. Γιατί ο ήλιος φωτίζει τα μάτια, ο Παύλος όμως σου δίνει φτερά και σε ανεβάζει σε ουράνια ύψη, καθώς σου κάνει την ψυχή ψηλότερη από τον ήλιο και ανώτερη από τη σελήνη. Τέτοια είναι η δύναμη της αρετής. Κάνει άγγελο τον άνθρωπο, δίνει φτερά στην ψυχή και την ανυψώνει στον ουρανό. Αυτήν την αρετή μας διδάσκει ο Παύλος. Ας προθυμοποιηθούμε λοιπόν και ας φροντίσουμε να γίνουμε ζηλωτές της αρετής του.

    Αλλά δεν πρέπει να ξεφύγουμε από το θέμα μας. Σκοπός μας ήταν να υποδείξουμε ως τρίτο δρόμο της μετάνοιας την ταπεινοφροσύνη και ακόμη πως ο τελώνης ούτε καν έδειξε ταπεινοφροσύνη, αλλά απλώς ομολόγησε την αλήθεια φανερώνοντας τα αμαρτήματά του. Και δικαιώθηκε ο τελώνης χωρίς να πληρώσει χρήματα, χωρίς να διανύσει πέλαγα, χωρίς να βαδίσει δρόμους μακρινούς, χωρίς να περάσει θάλασσες άπειρες, χωρίς να προσκαλέσει φίλους, χωρίς να καταναλώσει χρόνο πολύ, αλλά δια της ταπεινοφροσύνης δικαιώθηκε και αξιώθηκε να κερδίσει τη βασιλεία των ουρανών, την οποία είθε όλοι μας να κερδίσουμε με τη χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου ημών Ιησού  Χριστού, στον οποίο ανήκει η δόξα και η δύναμη στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.



              ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ

                              επιμέλεια κειμένου: Ελένη Λιναρδάκη


ΠΗΓΕΣ:


[σελίδες 10-12].

·        Αγου Ιωννου του Χρυσοστόμου, Οι εννέα λόγοι περί μετανοίας, απσπασμα απ την ομιλα Β', Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος, σειρά Η Φωνή των Πατέρων μας, Αθήνα 1998, σελ. 49-52.

·        Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου Άπαντα τα έργα, Πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς»(ΕΠΕ),εκδ. οίκος «Το Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 1987, τόμος 30, Ομιλίες Κατηχητικές- Ηθικές, Λόγοι «Περί μετανοίας», επιλογές από την ομιλία Β΄, σελίδες 126-133.

·        Βιβλιοθήκη των Ελλήνων, Άπαντα των αγίων Πατέρων, Ιωάννου Χρυσοστόμου έργα, τόμος 9, σελίδες 31-34(ή 13- 15 του PDF).


·        Π. Τρεμπέλα, Η Καινή Διαθήκη με σύντομη ερμηνεία (απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2014.

·        Η Καινή Διαθήκη, Κείμενον και ερμηνευτική απόδοσις υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τριακοστή τρίτη, Αθήνα 2009.
 
 
 

Παραβολή του Τελώνου και Φαρισαίου, Γέρων Αθανάσιος Μυτιληναίος

ΠΗΓΗ 

 

 

Πρωτοπρ. Θ. ΖΗΣΗΣ: ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ & ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

ΠΗΓΗ

 

 

 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου