Ἐντυπώσεις ἐπί τῶν σχολίων «στήν Ἀνοικτή Ἐπιστολή τοῦ Ἱερομονάχου Εὐθυμίου»

ΓτΧτΠτΑ: Αν και δεν μας αρέσει να ασχολούμαστε με κακόβουλα σχόλια, εν τούτοις δημοσιεύουμε το εξαιρετικό άρθρο του κου Παναγιώτου, το οποίο δείχνει ακριβώς το πώς σκέφτονται κάποιοι σύγχρονοι «Αρχιμανδρίτες του Οικουμενικού Θρόνου» και τι είδους κείμενα δημοσιεύουν ανήμερα Μεγάλης Παρασκευής.

* * *

Γράφει ο Χρίστος Παναγιώτου 

 

Χριστός ἀνέστη!

 

Ὁ ἱερομόναχος Εὐθύμιος, ἐξ ὅσων γνωρίζω, εἶναι ἀσκητής μή ἐπιζητῶν τά φῶτα τῆς δημοσιότητος, κάνοντας «πιό μεγάλο ἀγῶνα γιά νά κρύψει τήν ἀρετή του, παρά νά τήν ἀποκτήσει». Ἔχοντας ὅμως γίνει ὑπερβολική καί κακή χρήση τοῦ ὀνόματός του ἀπό τά διαδικτυακά μέσα, καί ὅπως ἐξηγεῖ ὁ ἴδιος, ἔχοντας κυκλοφορηθεῖ ἀπόψεις καί συζητήσεις μέ τό ὄνομά του, ἀπό τίς ὁποῖες δύναται νά προκύψει ζημιά, ἔγραψε τό κείμενο «Κύριε, σῶσον λαόν ἀπεγνωσμένον», τό ὁποῖο δημοσιεύτηκε σέ διάφορα Ἱστολόγια.  Τό κείμενο αὐτό ἀνέπαυσε πολλούς, διότι ἦταν ὄντως λόγος παρηγορητικός, πατερικός· ἀπ’ ὅτι φαίνεται ὅμως ἐνόχλησε καί κάποιους, ἕνας ἐκ τῶν ὁποίων ἔχει τόν βαρύγδουπο τίτλο «Ἀρχιμανδρίτης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου», π. Χρυσόστομος Παπαδάκης.

Ὁ π. Χρυσόστομος, στό κείμενό του «Σχόλια στήν Ἀνοικτή Ἐπιστολή τοῦ Ἱερομονάχου Εὐθυμίου», χαρακτηρίζει ὡς «διάγγελμα ‘‘πρός τόν λαό’’» τό κείμενο τοῦ Γεροντα Εὐθυμίου, καί ἀφήνει νά ἐννοηθεῖ, ὅτι ζεῖ «τή δαιμονική γλυκιά ψευδαίσθηση τῆς αὐθεντίας», ἀφοῦ ἄφησε, ἤ καί θεοστυγῶς καλλιέργησε τό νά τοῦ «‘‘βγεῖ τό ὄνομα’’ τοῦ ἁγίου ἤ τοῦ φωτισμένου». Ὁ Γέροντας Εὐθύμιος, ὅμως, δήλωσε ρητά καί κατηγορηματικά, ὅτι «ἡ ἄποψή μου ... εἶναι ἐντελῶς προσωπική, χωρίς διάθεση νά τήν ἐπιβάλλω καί σέ ἄλλους». Ὅλα τά ὑπόλοιπα εἶναι φαντασίες ἤ ἐκ τοῦ πονηροῦ!

Στή συνέχεια τοῦ σχολιασμοῦ του, ὁ π. Χρυσόστομος, ἀναφέρθηκε στούς «ἁγιασμούς καί λιτανεῖες ἱερῶν εἰκόνων καί λειψάνων» τά ὁποία προτείνει ὁ Γεροντας Εὐθύμιος, γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς θανατηφόρας ἐπιδημίας.  
Προφανῶς ἡ θέση τοῦ «Ἀρχιμανδρίτου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου», θά πρέπει νά ἀκολουθεῖται καί μέ τήν νεωτεριστική, τήν μεταπατερική θεολογία πού πρεσβεύει ὁ Αὐθέντης του. Γι’ αὐτό ὁ π. Χρυσόστομος μᾶς λέει, ὅτι καλά καί ἅγια εἶναι ὅλα αὐτά, ἀλλά γιά τήν ἐποχή μας εἶναι κάπως ξεπερασμένα.  Γιατί, διερωτᾶται, δέν θεραπεύτηκαν ὅλοι οἱ λεπροί «ἀπό λιτανεῖες καί ἁγιασμούς καί περιφορές ἱερῶν καί ὁσίων τῆς πίστεως»; «Οὔτε ἀπό αὐτή τή θεία Κοινωνία πού ἐλάμβαναν, ὅπως τή λαμβάνουν καί σήμερα καρκινοπαθεῖς πού ὅμως πεθαίνουν, ἀλλά μέ τό ‘‘ἐφόδιον ζωῆς αἰωνίου’’». 
Τί ἀθεολόγητη λογική εἶναι αὐτή;  

  Σήμερα, θέλει νά μᾶς πεῖ ὁ π. Χρυσόστομος, δέν χρειάζονται αὐτά· ἀκόμη καί ἡ Θεία Κοινωνία, εἶναι μόνον «γιά τήν ἄλλη ζωή», κανέναν δέν θεραπεύει! Σήμερα, ὅλα αὐτά ἀντικατεστάθηκαν ἀπό τήν Ἐπιστήμη τουτέστιν, τόν Ἄνθρωπο! Ὁ Ἄνθρωπος καί ἡ Ἐπιστήμη του κάνουν θαύματα, κατασκευάζουν φάρμακα καί θεραπεύουν τίς ἀρρώστιες! 

«Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη!» (Ματθ. ιζ΄,17), «Καὶ οὐκ ἐποίησεν ἐκεῖ δυνάμεις πολλὰς διὰ τὴν ἀπιστίαν αὐτῶν» (Ματθ. ιγ΄, 58), «διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν» (Ματθ. ιζ΄, 20). Ἐλπίζω, μέ τά λόγια αὐτά τοῦ Κυρίου, νά ἔλυσε τήν ἀπορία του ὁ π. Χρυσόστομος. Ὁ γέρων Ἰάκωβος, λίγα χρόνια πρίν, ὅταν ἔκανε λιτανεῖες γιά νά βρέξει, οἱ ἄνθρωποι ἔπαιρναν μαζί τους ἀλεξιβρόχια καί φυσικά, ἔβρεχε!  Τό πιστεύει αὐτό ὁ οἰκουμενικός πατήρ; 
Φυσικά, ὑπάρχουν καί ἄλλοι λόγοι γιά τό ἄν θά γίνει κάποιοι θαῦμα, τούς ὁποίους Κύριος οἷδε. Μήπως καί ἐάν θεραπεύονταν ὅλοι, δέν θά ἐρχόταν ἡ στιγμή τοῦ θανάτου τους; Ἐξ ἄλλου, «ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε» (Ἰω. ιστ΄, 33), «στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν» (Ματθ. ζ΄, 14)· οἱ ἀρρώστιες ἐπιδροῦν σωτηριωδῶς στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου· ὁ καρκίνος, ἔλεγε ὁ ἅγιος Παΐσιος, γέμισε τόν Παράδεισο μέ ἁγίους. Βεβαίως, ἔχουμε καί πάρα πολλές θαυματουργικές ἰάσεις μέ τήν Θεία Κοινωνία, ἄς μελετήσει ἐνθέρμως, ὁ κάθε ἐνδιαφερόμενος, τό βιβλίο τῆς Ἱ. Μ. Παρακλήτου, «Ἅγιος Ἰωάννης τῆς

Κροστάνδης».

Κατόπιν, γίνεται σχολιαστική ἀναφορά γιά «ὀσμή τοῦ θανάτου πού ἀοράτως περιφέρεται κυρίως στά μεγάλα ἀστικά κέντρα καί ἀπό ἐκεῖ μεταδίδεται καί στήν ἐπαρχία», καί θά νόμιζε κάποιος πῶς ὁ π. Χρυσόστομος ἀναφέρεται στήν ἁμαρτία, ὡς πνευματικός ἄνθρωπος, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μόνη πού φέρνει τόν αἰώνιο θάνατο καί μᾶς χωρίζει ἀπό τόν Θεό, κηρύττοντάς μας Μετάνοια· ἀλλά ὄχι, μιλᾶ γιά τόν φόβο θανάτου ἀπό τόν ἰό καθώς καί γιά «τσουνάμι» πού «ἔρχεται στή διεθνῆ οἰκονομία μέ συνέπειες καί στήν πληγωμένη ἀπό τήν δεκαετῆ κρίση Πατρίδα μας», ὡς κάποιος οἰκονομολόγος, διεθνολόγος ἤ τέλος πάντων κάτι σέ -λόγος. 

Ἕνα ἄλλο πού ξενίζει στήν παροῦσα συνάφεια, εἶναι ἡ κοσμική ἀντίληψη τῆς μοναστικῆς ζωῆς: «Μέσα στήν ἀσφάλεια τοῦ σκητιώτικου μονυδρίου του καί τήν ἐπιλεγεῖσα ἀπό τόν ἴδιο ἡσυχία γιά πνευματική ζωή». Μήπως νά γίνουμε ὅλοι μοναχοί, νά γλυτώσουμε καί ἀπό τόν κορωνοϊό; Θά ζοῦμε μέ ἀσφάλεια καί ἡσυχία στό σπιτάκι μας, δέν θά χρειάζεται νά τρέχουμε σέ καταστήματα καί νά κινδυνεύουμε γιά τό φαγητό μας... 
Μήπως ἐάν ὁ π. Χρυσόστομος ζοῦσε στήν ἐποχή τοῦ Ὄθωνα, δέ θά ἦταν εὐχαριστημένος μέ τό κλείσιμο τῶν 400 μοναστηριῶν, ἀλλά θά ἐπέμενε νά κλείσουν ὅλα ὡς ἄχρηστα;  Δέν ἔχει διαβάσει τίποτε ὁ π. Χρυσόστομος γιά τήν μοναστική ζωή, γιά τίς δυσκολίες της, γιά τήν πάλη μέ τούς λογισμούς καί μέ τούς δαίμονες, γιά τήν σκληρή ἄσκηση, τήν αὐστηρή νηστεία καί τήν ἀδιάλειπτη προσευχή; Ἀναρωτήθηκε γιατί οἱ μοναχοί, οἱ «εἰδικές δυνάμεις» τῆς πίστεώς μας, εἶναι τόσο λίγοι;

Πολλές οἱ ἀρνητικές μας ἐντυπώσεις, ἀλλά σέ αὐτό ὁ π. Χρυσόστομος ἔχει ἀπόλυτο δίκιο. Διερωτᾶται: «Στέκει λογικά ἡ φράση· ‘‘ἀλλά ἡ Ἐκκλησία ἔχει τά δικά της ἐφόδια γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ ἰοῦ πού τώρα ταπεινωμένη ὅσο ποτέ ἄλλοτε, ἀποδυναμωμένη καί δεσμευμένη ἀπό τήν πολιτεία, ἀδυνατεῖ νά τά παράσχη στούς πιστούς της’’; Στέκει ἠθικά; Ἀντέχει σέ πνευματικά κριτήρια;». 
 Γιά νά ποῦμε καί «τοῦ στραβοῦ τό δίκιο», αὐτά πού προτείνει ὁ ΓέρονταςΕὐθύμιος, δέ στέκουν λογικά.  Εἶναι ὑπέρ τῆς λογικῆς, ἀπαιτεῖται ἐμπιστοσύνη στόν Χριστό, ἡ πίστη ὅτι χωρίς Αὐτόν, οὐ δυνάμεθα ποιεῖν οὐδέν (Ἰω. ιε΄, 5). 
Καί νά διευκρινίσουμε ἀκόμη, ὅτι δέ «στέκουν ἠθικά» καί δέν «ἀντέχουν στά πνευματικά κριτήρια» πού θέτει ὁ σημερινός ἄθεος κόσμος, καθώς καί οἱ «χριστιανοί» τῆς μεταπατερικῆς θεολογίας, τά ὁποία εἶναι: Ἄς φᾶμε, ἄς πιοῦμε· ἀγαποῦλες καί ἔρωτες, καί κανείς λόγος γιά θάνατο, γιατί μέ τή βοήθεια τῆς Ἐπιστήμης θά ἀργήσει νά ἔρθει...! 

Ἡ μεταπατερική θεολογία συνεχίζεται, μέ τήν νέα θεωρία «περί σωτήριου φόβου» γιά τόν ἰό, ἐξαλείφοντας τελείως τόν Φόβο Θεοῦ, τόν ὄντως σωτήριο! Μά ἐάν φοβόμαστε τόσο πολύ νά πεθάνουμε, τότε εἴμαστε ἐν δυνάμει σκλαβωμένοι. Δέν μοιάζουμε οὔτε μέ τούς προγόνους μας, πού θυσίασαν τή ζωή τους γιά νά παραδώσουν σέ μᾶς μιά ἐλεύθερη πατρίδα. Πῶς θά πολεμήσουμε, ἄν χρειαστεῖ,  ὅταν φοβόμαστε τόσο πολύ τόν θάνατο; Πῶς θά βοηθήσουμε τόν ἄρρωστο ἤ ἄγνωστο πλησίον μας, ἄν φοβόμαστε νά τόν πλησιάσουμε σά νά ἔχει λέπρα; Τί νά ποῦν καί οἱ ἱεραπόστολοι ποῦ διακονοῦν λαούς ἐν μέσῳ ἔμπολα καί ἄλλων θανατηφόρων ἀσθενειῶν;  Αὐτά μᾶς δίδαξε ὁ Χριστός;

 

Τά σχόλια τοῦ π. Χρυσοστόμου στή συνέχεια τοῦ κειμένου του διατηροῦν τό διαφορετικό μῆκος κύματος ἀπό τήν ἁγιογραφική γραμμή· εἶναι πράγματι στενόχωρο νά τά διαβάζεις. Ἀμφισβητεῖ ἀκόμη καί τή δύναμη τοῦ Σταυροῦ, μειώνοντας τό γεγονός τῆς μόλυνσης ἀπό ραδιενέργεια. Τί πιστεύει τελικῶς, αὐτός ὁ ἄνθρωπος; Μήπως νομίζει ὅτι θά τόν σώσει ὁ οἰκουμενικός του τίτλος ἀπό τό κριτήριο τοῦ Θεοῦ; Τόν προτρέπουμε νά μελετήσει ἐνθέρμως τό θαῦμα πού ἔγινε σέ μοναστήρι στό Τσερνομπίλ, ἐκεῖ πού ἡ ραδιενέργεια ἦταν θανατηφόρα, καί νά θαυμάσει πῶς μετά τό σφράγισμα μέ τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ στό, μέ βεβαιωμένη μέ μετρήσεις ραδιενέργεια, κρέας, στίς μετέπειτα μετρήσεις, αὐτή ἦταν μηδενική!

Ὅσο γιά τόν χιλιοειπωμένο «πόνο» τῶν ἐπισκόπων καί τῶν παπάδων γιά τό κλείσιμο τῶν ἐκκλησιῶν, πού δέν ξανάγινε ποτέ, καί γιά τό ἀστεῖο ἐπιχείρημα τοῦ «ἐπικίνδυνου συγχρωτισμοῦ διά τοῦ ὁποίου μεταδίδεται πολύ εὔκολα ὁ φονικός ἰός», θά ἀντιπαραθέσουμε τό χιλιοειπωμένο: «Γιατί δέν ἴσχυσε στίς ἐκκλησίες αὐτό πού ἰσχύει στίς ὑπεραγορές;». Ἤ μήπως ἡ Ἐπιστήμη ἔχει ἀποφανθεῖ ὅτι ὁ κορονοϊός ἔχει τό στέκι του ἀποκλειστικῶς στίς ἐκκλησίες; Ἄς μᾶς ἀπαντήσει τουλάχιστον, σέ αὐτό ὁ π. Χρυσόστομος. Γιατί πάτερ, ἀφοῦ πονοῦν τόσο πολύ οἱ ἐπίσκοποι, δέν ὅρισαν νά γίνονται στό ὕπαιθρο οἱ Θεῖες Λειτουργίες, λαμβάνοντας τίς ἀποστάσεις καί τά προβλεπόμενα μέτρα ἀσφαλείας; Πῶς ἄφησαν ψυχικά ἄσιτους καί στήν οὐσία ἀφορισμένους τούς πιστούς ἀπό τόν Θεό, σύμφωνα μέ τόν 80ο Ἱερό Κανόνα τῆς Πενθέκτης Συνόδου; (Μποροῦν οἱ ἴδιοι νά μείνουν ἄσιτοι σωματικῶς ἐπί ἕνα μῆνα καί νά χορταίνουν βλέποντας πλούσια τραπέζια στήν τηλεόραση;) Τί ἔχει νά μᾶς πεῖ ἡ Ἐπιστήμη ἐπ’ αὐτοῦ; Σεβόμαστε τούς ἐπιστήμονες, προστρέχουμε σ’ αὐτούς, σίγουρα δέν καθόμαστε νά μᾶς ἐγχειρίσει ἡ Παναγία, ὅπως ἔκανε στήν ἁγία Σοφία τῆς Κλεισούρας, ἀλλά ἀναγνωρίζουμε πῶς ἡ Ἐπιστήμη ἔχει ὅρια.

«Ἡ ἀληθής μοναχική συνείδηση συμβαδίζει πάντα μέ τό γνήσιο ἐκκλησιαστικό φρόνημα». Ποιό εἶναι αὐτό, γιά τόν π. Χρυσόστομο; Μά τί ἄλλο; Τό φερμουάρ! Μάλιστα, φερμουάρ στό στόμα γιά τούς μοναχούς. Μά καί ὁ π. Χρυσόστομος μοναχός δέν εἶναι, ἀρχιμανδρίτης; Ἤ ἐπειδή εἶναι τοῦ «Οἰκουμενικοῦ», μπορεῖ αὐτός καί ἀποφαίνεται; Τείνουμε ὅμως νά πιστέψουμε, ὅτι καμμία σχέση καί γνώση δέν ἔχει ὁ π. Χρυσόστομος γιά τόν μοναχισμό. Διότι οἱ μοναχοί, ἀπό τήν ἀρχή τῆς μοναστικῆς πολιτείας, πάντα ἄφηναν τήν «ξάπλα» τους καί ἐπενέβαιναν στόν κόσμο, ὅταν ὑπῆρχαν προβλήματα αἱρέσεων καί ἄλλα, ὅπως ὁ Καθηγητής τῆς ἐρήμου, Μέγας Ἀντώνιος. Ἄς μελετήσει ἐνθέρμως τόν βίου τοῦ Ἁγίου, πολύ θά ὠφεληθεῖ.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος «ἔλεγε ὅτι ὑπάρχουν καί ‘‘εὐλαβεῖς μέ βλάβη’’ ... ἡ ‘‘βλάβη’’ αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἔχει ποικιλομορφία καί δέν ἀπαντᾶται μόνο στούς ὡς ἄνω, ἀλλά καί σέ κληρικούς ὅλων τῶν βαθμῶν, μοναχούς, μοναχές καί λαϊκούς. Καί ἐννοεῖται πώς εἶναι βλάβη …ἀδιάγνωστη».  Ἴσως γι’ αὐτό τινές κληρικοί δέν τήν ἔχουν διαγνώσει ἀκόμη, ὀνόματα δέν λέμε, καί μιλοῦν ὡς ἐξουσίαν ἔχοντες! Μήπως ὁ π. Χρυσόστομος πρέπει νά τά ἐπαναλάβει αὐτά, κοιτάζοντας στόν καθρέπτη; Κι ἄς μᾶς ἐξηγήσει, πῶς γίνεται τό κείμενο τοῦ Γέροντος Εὐθυμίου, νά ἀποπνέει ταπείνωση, διάκριση, ἀγάπη γιά τήν ἀλήθεια, ἁγιοπατερικό ἄρωμα, ἐνῶ τό δικό του νά ἀναδίδει ἔπαρση, ἐξουσία, σκοπιμότητα, ἀγαπολογία, φόβο, κοσμικότητα, φιλοδοξία γιά μελλοντική δεσποτοποίηση, ἀκριβῶς δηλαδή, τά ἀντίθετα;

Δέν ἔχω καμμία ἀπολύτως σχέση μέ τόν Γέροντα Εὐθύμιο· οὔτε φυσικά μέ τόν πατέρα Χρυσόστομο. Θεώρησα χρέος μου, ὡς χριστιανός νά πῶ τήν ταπεινή μου ἄποψη, γιατί δυστυχῶς παρασύρονται πολλοί χριστιανοί μέ τίς ἀγαπολογίες καί τίς τρομολαγνείες κάποιων ἀνθρώπων, ὅπως τοῦ π. Χρυσοστόμου, πού ἀντί νά παρηγορεῖ καί νά ἐμψυχώνει τούς πιστούς (δέ λέμε νά μή προσέχουν, λέμε ὄχι στίς ὑπερβολές), ὡς εἶναι ὁ ρόλος του, τούς δημιουργεῖ ὑπερβολικές φοβίες ὥστε νά φοβοῦνται ἀκόμη καί τή σκιά τους. 
Τελικά, νίκησε ὁ Χριστός τόν θάνατο ἤ μήπως ὄχι; 

  Μήπως ὁ π. Χρυσόστομος θά μαλώσει καί τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ταλλίνης καί πάσης Ἐσθονίας  Στέφανο, ὁ

ὁποῖος δήλωσε: «Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί ἀδελφές, Ἄς μήν φοβηθοῦμε τίποτε, διότι ὁ Χριστός νίκησε τόν θάνατο. Ἐάν πιστεύουμε σέ Αὐτόν, θά ἀντικρύσουμε τή ζωή. Θά τήν φανερώσουμε σέ ἄλλους, θά τήν ἀποκαλύψουμε, θά τήν μεταδώσουμε σέ πολλούς ἀνθρώπους γύρω μας. 
Διότι, Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κύριος!…»

  πηγή 

Εμείς από ΕΔΩ