Ναυάγια εἰς τὴν Ἐκκλησίαν

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δημιουργοῦν πολλὰ προβλήματα στοὺς πιστοὺς ἀνθρώπους, παρόλο ποὺ τὸ πρῶτο αὐτοαποκαλεῖται «Μητέρα Ἐκκλησία» καὶ ἡ δεύτερη ἀποδέχεται τὸν χαρακτηρισμὸ «θυγατέρα». Ἡ πραγματικότητα ἀποδεικνύει ὅτι ἡ «Μητέρα Ἐκκλησία» δὲν ἔχει στοργὴ πρὸς τὴν «θυγατέρα», ὅταν μιλάει γιὰ Νέες Χῶρες, γιὰ ἡμιαυτόνομη Ἐκκλησία τῆς Κρήτης, γιὰ πατριαρχικὲς ἐπαρχίες στὰ Δωδεκάνησα καὶ στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ γιὰ σταυροπηγιακὲς μονὲς στὴν Ἑλλάδα, γιὰ τὶς ὁποῖες ποτὲ δὲν ἔχει ἐνδιαφερθεῖ γιὰ τὴν συντήρησή τους. Καὶ ἀπαιτεῖ ὅλοι νὰ ἔχουμε δουλικὸ φρόνημα ἀπέναντί του καὶ νὰ συμφωνοῦμε ἀπερισκέπτως σὲ ὅ,τι προκλητικὸ ἀποφασίζει, περιφρονώντας τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τοὺς ἱεροὺς κανόνες της. Ἐνδεικτικὰ ἀναφέρουμε τὸν οἰκουμενισμὸ καὶ τὸ οὐκρανικὸ θέμα, στὰ ὁποῖα πρωτοστατεῖ ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος. Καὶ στὰ δύο ἔχει πλήρη ἀποτυχία, ὅπως συνέβη καὶ μὲ τὴν Σύνοδο στὸ Κολυμπάρι τῆς Κρήτης. Δέν ἐπιθυμῶ νὰ ἀσχοληθῶ περισσότερο μὲ τὸν Πατριάρχη τοῦ Γένους (ποιοῦ Γένους, τοῦ παλαιοῦ ἢ τοῦ νέου;) οὔτε καὶ νὰ ἐκδηλώσω σεβασμὸ σὲ οἰκουμενιστὲς καὶ γενικὰ σὲ ὑψηλόβαθμους κληρικούς, ποὺ ἔχουν παπικὸ φρόνημα, ἐνῷ ἀνήκουν στὴν Ὀρθοδοξία!

Στὴν πρόσφατη Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀποδείχτηκε ὅτι ἀπουσιάζει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ οἱ ἀποφάσεις εἶναι ἕτοιμες ἀπὸ καιρό. Ἁπλῶς καλοῦνται οἱ Ἱεράρχες νὰ ὑπογράψουν, χωρὶς νὰ λαμβάνονται οἱ ἀπόψεις ἐκείνων ποὺ διαφωνοῦν καὶ εἶναι πάντα ἐλάχιστοι. Στὴν πραγματικότητα δὲν λειτουργεῖ τὸ συνοδικὸ σύστημα, γιὰ τὸ ὁποῖο καυχῶνται οἱ Ἱεράρχες, ἀλλὰ ποτὲ δὲν ἀγωνίζονται νὰ τὸ ἐφαρμόσουν. Δέχονται τὶς ἀποφάσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ τῶν συνεργατῶν του, δείχνουν ἀρρωστημένη ὑπακοή, τοὺς λείπει ἡ ἀρετὴ τῆς παρρησίας καὶ φοβοῦνται ἀκόμα καὶ τὴ σκιά τους. Τοὺς χρησιμοποιεῖ μὲ τρόπο ἀπαράδεκτο ὁ Πρῶτος, ὁ ὁποῖος πάρα πολλὲς φορὲς ἐνεργεῖ μὲ τρόπο ποὺ προκαλεῖ καὶ σκανδαλίζει. Σημειώνουμε τρεῖς χτυπητὲς περιπτώσεις, ποὺ οἱ ἀποτυχίες ἦταν κραυγαλέες καὶ προκλητικές.

Ὅταν συνέρχεται ἡ Ἱεραρχία γιὰ ἐκλογὴ νέων Ἐπισκόπων, οἱ πιστοὶ ἄνθρωποι ἐνοχλοῦνται ἀπὸ τὸ κατάντημα. Τὰ ὀνόματα τῶν ὑποψηφίων εἶναι γνωστὰ ἀπὸ τότε ποὺ ἐκοιμήθησαν οἱ Μητροπολίτες, κάποτε καὶ πρὸ τῆς κοιμήσεώς τους. Ἐπιλέγει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, δίνει τὴ γραμμὴ καὶ οἱ συνοδικοὶ ἀκολουθοῦν τὸν μεγάλο οἰακοστρόφο! Ἔτσι ὅπως πᾶμε καὶ τοὺς νεωκόρους τῶν ἐνοριακῶν ναῶν θὰ τοὺς ἐκλέγει καὶ θὰ τοὺς διορίζει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος. Καί ὕστερα διερωτώμεθα, γιατί πολλοὶ Μητροπολίτες εἶναι ἀνάξιοι τῆς ὑψηλῆς τους ἀποστολῆς ἢ γιατί ἀσχολοῦνται μὲ ἀλλότρια ἔργα ποὺ ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἐν Χριστῷ ζωή, τὴν ὁποία πρέπει οἱ ἴδιοι νὰ ἀκολουθοῦν καὶ τὸ ποίμνιο νὰ παραδειγματίζεται ἀπ’ αὐτούς.

Στὴν πρόσφατη Ἱεραρχία ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐξέλεξε τὸν πρωτοσύγκελλό του γιὰ ἐπίσκοπο μεγάλης Μητροπόλεως, δέχθηκε ἐπίσης τὴν ἐπιστολὴ – ἐπιθυμία ἑνὸς μεγάλου (κατὰ κόσμον σοφοῦ) Μητροπολίτου τῆς Ἀττικῆς νὰ ἐκλεγεῖ καὶ ὁ δικός του πρωτοσύγκελλος, ὅπως καὶ τὴν ὑπόδειξη ἑνὸς παραιτηθέντος Μητροπολίτου νὰ ἐκλεγεῖ στὴ θέση του συνεργάτης του. Καὶ τὰ τρία πρόσωπα τὰ γνωρίζαμε. Δὲν περιμέναμε τὴν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἐκλογή τους! Καὶ ἀπορεῖ ὁ ἁπλὸς πιστὸς καὶ λέει: «Γιατί πηγαίνουν οἱ Δεσποτάδες στὴν Ἀθήνα γιὰ ἐκλογές; Γιατί πηγαίνουν, ἀφοῦ ἡ ἐκλογὴ ἔγινε πρὸ πολλοῦ;».

Ἕνας εὐαίσθητος καὶ ἁπλὸς Ἀρχιεπίσκοπος ποτὲ δὲν θὰ ἐνεργοῦσε μὲ αὐτὸν τὸν ἀντισυνοδικὸ τρόπο. Ἀλλὰ τί νὰ πεῖ κανείς; Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀπαράδεκτη παράδοση στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος!

Ἕνα ἄλλο παράδειγμα τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς ἀποτυχίας. Τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν στὰ Σχολεῖα τὸ ὑποβάθμισαν καὶ στὴν οὐσία τὸ κατήργησαν οἱ στενότατοι συνεργάτες τοῦ Ἀρχιεπισκόπου παρὰ τὶς κραυγὲς ἀγωνίας ποὺ ἀκούγονταν ἀπὸ τὸ λαό. Δυστυχῶς συμφωνοῦσε- καὶ συμφωνεῖ -μὲ τοὺς συγκεκριμένους ἄσοφους κατὰ Θεὸν θεολόγους! Γι’ αὐτὸ καὶ τοὺς ἄφηνε ἥσυχους νὰ συνεχίζουν τὸ ὀλέθριο ἔργο τους.

Ἰδιαίτερη θλίψη προκάλεσε ἡ ἀπόφαση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου (δὲν γράφω τῆς Ἱεραρχίας, γιατί δὲν λειτουργεῖ τὸ συνοδικὸ σύστημα) νὰ ἀκολουθήσει τὸν ὀλισθηρὸ δρόμο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ὁ ὁποῖος προκάλεσε μεγάλο σχίσμα στὴν Ὀρθοδοξία μὲ τὸ νὰ ἀναμειχθεῖ στὸ θέμα τῆς Οὐκρανίας καὶ νὰ πρωτοσταστήσει στὴν αὐτοκεφαλία της, ὑπηρετώντας σκοπιμότητες. Ἔτσι καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος συμμετέχει στὸ πνευματικὸ ἔγκλημα καὶ λαμβάνει βαρύτατες εὐθύνες ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ ποὺ δὲν ἔκαναν οἱ ἄλλες αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες, τὸ ἔκανε πρώτη ἡ «θυγατέρα» τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, φοβούμενη μήπως τὴν τιμωρήσει ἡ στοργικὴ «Μητέρα»!

Δυστυχῶς, στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔχουμε πολλὰ ναυάγια ἀπὸ ὑπαιτιότητα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου, χωρὶς ὅμως νὰ ὑπάρχουν ναυαγοσῶστες, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ ἐλπίζουμε σὲ κάτι καλύτερο. Ἀλίμονο!

ΠΗΓΗ: Ορθόδοξος Τύπος