ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ : Απόστολος - Ευαγγέλιο με μετάφραση και Θεολογική ανάλυση - Βίος Αγ. Μάμα - Ακολουθία Όρθρου και Θ. Λειτουργίας - Ομιλία Γερ. Αθανασίου Μυτιληναίου

 ΑΓΙΟΣ ΜΑΜΑΣ - ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ : ΕΔΩ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΟΡΘΡΟΥ ΚΑΙ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ :  ΕΔΩ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' Α´ 21 - 24

²¹ ὁ δὲ βεβαιῶν ἡμᾶς σὺν ὑμῖν εἰς Χριστὸν καὶ χρίσας ἡμᾶς Θεός, ²² ὁ καὶ σφραγισάμενος ἡμᾶς καὶ δοὺς τὸν ἀρραβῶνα τοῦ Πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν. ²³ Ἐγὼ δὲ μάρτυρα τὸν Θεὸν ἐπικαλοῦμαι ἐπὶ τὴν ἐμὴν ψυχήν, ὅτι φειδόμενος ὑμῶν οὐκέτι ἦλθον εἰς Κόρινθον. ²⁴ οὐχ ὅτι κυριεύομεν ὑμῶν τῆς πίστεως, ἀλλὰ συνεργοί ἐσμεν τῆς χαρᾶς ὑμῶν· τῇ γὰρ πίστει ἑστήκατε.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' Β´ 1 - 4

¹ Ἔκρινα δὲ ἐμαυτῷ τοῦτο, τὸ μὴ πάλιν ἐν λύπῃ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς. ² εἰ γὰρ ἐγὼ λυπῶ ὑμᾶς, καὶ τίς ἐστιν ὁ εὐφραίνων με εἰ μὴ ὁ λυπούμενος ἐξ ἐμοῦ; ³ καὶ ἔγραψα ὑμῖν τοῦτο αὐτὸ, ἵνα μὴ ἐλθὼν λύπην ἔχω ἀφ’ ὧν ἔδει με χαίρειν, πεποιθὼς ἐπὶ πάντας ὑμᾶς ὅτι ἡ ἐμὴ χαρὰ πάντων ὑμῶν ἐστιν. ⁴ ἐκ γὰρ πολλῆς θλίψεως καὶ συνοχῆς καρδίας ἔγραψα ὑμῖν διὰ πολλῶν δακρύων, οὐχ ἵνα λυπηθῆτε, ἀλλὰ τὴν ἀγάπην ἵνα γνῶτε ἣν ἔχω περισσοτέρως εἰς ὑμᾶς. 

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Ι. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' Α´ 21 - 24

²¹ Εκείνος δε ο οποίος δίδει την ακλόνητον και βεβαίαν πεποίθησιν εις ημάς μαζή με σας, ώστε να μένωμεν πιστοί στον Χριστόν και ο οποίος μας έχρισε με το Αγιον Πνεύμα, είναι ο Θεός. ²² Αυτός και έβαλε την σφραγίδα του επάνω μας, δια να δείξη, ότι είμεθα ιδικοί του και έδωσε το Πνεύμα του το Αγιον εις τας καρδίας μας ως προκαταβολήν και εγγύησιν δι' όλα όσα μας έχει υποσχεθή. ²³ Πρέπει δε να σας πω τούτο· ότι εγώ, επειδή σας λυπούμαι, δεν ήλθα ακόμη εις την Κορινθον, δια να μη σας στενοχωρήσω με τας παρατηρήσεις μου και εις αυτό επικαλούμαι μάρτυρα τον Θεόν, που βλέπει την ψυχήν μου. ²⁴ Δεν σας τα λέγομεν αυτά, διότι έχομεν εξουσίαν επάνω εις σας και εις την πίστιν σας, αλλά διότι είμεθα συνεργάται εις την ιδικήν σας χαράν. Αλλωστε σεις στέκεσθε στερεοί εις την πίστιν.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' Β´ 1 - 4

¹ Εσκέφθην δε μόνος μου και απεφάσισα τούτο· να μη έλθω προς σας λυπούμενος δια τα σφάλματά σας, λυπών δε και σας με τας παρατηρήσεις, που είμαι αναγκασμένος να σας κάμω. ² Η λύπη όμως, που θα σας προκαλέσω, αποβλέπει στο καλόν σας, διότι εάν εγώ με τους ελέγχους σας στενοχωρώ, ποιός είναι εκείνος, που με ευφραίνει, παρά αυτός που δέχεται τας παρατηρήσεις μου, λυπείται και μετανοεί δια τα σφάλματά του και προχωρεί εις διόρθωσιν· ³ Και σας έγραψα αυτό τούτο ακριβώς εις προηγουμένην επιστολήν και σας έκαμα παρατηρήσεις, δια να διορθωθήτε εν τω μεταξύ, ώστε, όταν θα έλθω, να μη δοκιμάσω λύπην από εκείνους, από τους οποίους έπρεπε μάλλον να δοκιμάζω χαράν. Είμαι δε βέβαιος δι' όλους σας, ότι η ιδική μου χαρά είναι και χαρά όλων σας. ⁴ Είχα βέβαια λυπηθή και εγώ πολύ, δια τους ελέγχους που σας έκαμα εις την πρώτην επιστολήν βαθύτατα θλιμμένος και με σφιγμένην την καρδιά και με πολλά δάκρυα, όχι δια να καταβληθήτε από λύπην, αλλά δια να γνωρίσετε την εξαιρετικήν αγάπην, την οποίαν έχω προς σας. 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΒ´ 2 - 14

² Ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ, ὅστις ἐποίησε γάμους τῷ υἱῷ αὐτοῦ. ³ καὶ ἀπέστειλε τοὺς δούλους αὐτοῦ καλέσαι τοὺς κεκλημένους εἰς τοὺς γάμους, καὶ οὐκ ἤθελον ἐλθεῖν. ⁴ πάλιν ἀπέστειλεν ἄλλους δούλους λέγων· εἴπατε τοῖς κεκλημένοις· ἰδοὺ τὸ ἄριστόν μου ἡτοίμασα, οἱ ταῦροί μου καὶ τὰ σιτιστὰ τεθυμένα, καὶ πάντα ἕτοιμα· δεῦτε εἰς τοὺς γάμους. ⁵ οἱ δὲ ἀμελήσαντες ἀπῆλθον, ὃς μὲν εἰς τὸν ἴδιον ἀγρόν, ὃς δὲ εἰς τὴν ἐμπορίαν αὐτοῦ· ⁶ οἱ δὲ λοιποὶ κρατήσαντες τοὺς δούλους αὐτοῦ ὕβρισαν καὶ ἀπέκτειναν. ⁷ ἀκούσας δὲ ὁ βασιλεὺς ἐκεῖνος ὠργίσθη, καὶ πέμψας τὰ στρατεύματα αὐτοῦ ἀπώλεσε τοὺς φονεῖς ἐκείνους καὶ τὴν πόλιν αὐτῶν ἐνέπρησε. ⁸ τότε λέγει τοῖς δούλοις αὐτοῦ· ὁ μὲν γάμος ἕτοιμός ἐστιν, οἱ δὲ κεκλημένοι οὐκ ἦσαν ἄξιοι· ⁹ πορεύεσθε οὖν ἐπὶ τὰς διεξόδους τῶν ὁδῶν, καὶ ὅσους ἐὰν εὕρητε καλέσατε εἰς τοὺς γάμους. ¹⁰ καὶ ἐξελθόντες οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι εἰς τὰς ὁδοὺς συνήγαγον πάντας ὅσους εὗρον, πονηρούς τε καὶ ἀγαθούς· καὶ ἐπλήσθη ὁ γάμος ἀνακειμένων. ¹¹ εἰσελθὼν δὲ ὁ βασιλεὺς θεάσασθαι τοὺς ἀνακειμένους εἶδεν ἐκεῖ ἄνθρωπον οὐκ ἐνδεδυμένον ἔνδυμα γάμου· ¹² καὶ λέγει αὐτῷ· ἑταῖρε, πῶς εἰσῆλθες ὧδε μὴ ἔχων ἔνδυμα γάμου; ὁ δὲ ἐφιμώθη. ¹³ τότε εἶπεν ὁ βασιλεὺς τοῖς διακόνοις· δήσαντες αὐτοῦ πόδας καὶ χεῖρας ἄρατε αὐτὸν καὶ ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. ¹⁴ πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοὶ, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί. 

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Ι. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΒ´ 2 - 14

² “Η βασιλεία των ουρανών είναι ομοία με βασιλέα, ο οποίος έκαμε μεγαλοπρεπείς γάμους στο παιδί του. ³ Και έστειλε τους δούλους του να καλέση τους προσκαλεσμένους του στους γάμους, αλλά εκείνοι δεν ήθελαν να έλθουν. ⁴ Παλιν έστειλε άλλους δούλους λέγων· Ειπέτε στους προσκαλεσμένους· ιδού το συμπόσιον το έχω ετοιμάσει, οι ταύροι μου και τα καλοθρεμμένα θρεφτάρια έχουν σφαγή και όλα είναι έτοιμα. Ελάτε στους γάμους. ⁵ Αλλ' εκείνοι επεριφρόνησαν την πρόσκλησιν, αδιαφόρησαν και επήγαν άλλος με στο κτήμα του, άλλος δε στο εμπόριόν του. ⁶ Οι υπόλοιποι δε, αφού επιασαν τους δούλους, τους ύβρισαν και τους εφόνευσαν. ⁷ Ακούσας δε ο βασιλεύς εκείνος ωργίσθη δια την αχαρακτήριστον συμπεριφοράν των προσκαλεσμένων, έστειλε τα στρατεύματά του, εξωλόθρευσε τους φονείς εκείνους και κατέκαυσε την πόλιν των. ⁸ Τοτε λέγει στους δούλους του· Ο μεν γάμος είναι έτοιμος, αλλά οι προσκεκλημένοι δεν ήσαν άξιοι να παρακαθήσουν στο συμπόσιον. ⁹ Πηγαίνετε λοιπόν εκεί, όπου βγάζουν οι δρόμοι και ξεχύνονται οι άνθρωποι, και όσους αν βρήτε καλέσατέ τους στους γάμους. ¹⁰ Εξήλθον οι δούλοι εκείνοι στους δρόμους και συνεκέντρωσαν όλους όσους ευρήκαν καλούς και κακούς· και εγέμισε η μεγάλη αίθουσα του γαμηλίου συμποσίου από συνδαιτημόνας. ¹¹ Οταν δε εισήλθεν ο Βασιλεύς να ίδη τους καθισμένους στο συμπόσιον, παρετήρησεν εκεί ένα άνθρωπον, ο όποιος δεν εφορούσε κατάλληλον για γάμον ένδυμα ¹² και λέγει εις αυτόν· Φιλε, πως εμπήκες εδώ, χωρίς να έχης κατάλληλον ένδυμα γάμου; (Επρεπε να φιλοτιμηθής από την τιμήν που σου έκανα και να προσπαθήσης να βρης ένα τέτοιο ένδυμα). Εκείνος δε έμεινε άφωνος. ¹³ Τοτε είπε ο βασιλεύς στους υπηρέτας· Δεστε του πόδια και χέρια, πέρτε τον και ρίψατέ τον στο πυκνότατον σκότος· εκεί θα είναι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων. ¹⁴ Διότι πολλοί είναι οι προσκεκλημένοι εις την βασιλείαν του Θεού, αλλά ολίγοι είναι οι εκλεκτοί, που δέχονται με ευγνωμοσύνην την πρόσκλησιν και ετοιμάζονται όπως πρέπει”. 

 

 

Η Βασιλική πρόσκλησις (κήρυγμα)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΙΔ΄ 

Η Βασιλική πρόσκλησις

Ἀδελφοί µου,

Σέ πολλές παραβολές ὁ Κύριος µιλᾶ γιά τήν Σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Σέ µερικές τονίζει τήν ἀνύστακτη µέριµνά Του γιά µᾶς, χωρίς συγχρόνως νά µνηµονεύῃ τήν δική µας συµµετοχή στή διαδικασία τῆς Σωτηρίας, διά τῆς µετανοίας.

Γιά παράδειγµα, στήν παραβολή τοῦ Καλοῦ Ποιµένος, τό χαµένο πρόβατο δέν βοηθᾶ ἐνεργῶς στήν διάσωσή του. Ἀντιθέτως, στήν Παραβολή τοῦ Ἀσώτου υἱοῦ, τονίζεται τό ἄπειρο ἔλεος τοῦ Θεοῦ, παρά τήν ἀβυσαλέα πτῶσι τοῦ ἀνθρώπου, συνάµα ὅµως ἐκεῖ καταγράφεται καί ἡ µετοχή στό δῶρο τῆς σωτηρίας, διά τῆς εἰλικρινοῦς µετανοίας τοῦ Ἀσώτου. Καί ἐδῶ ὅµως, ἀπουσιάζει ἕνα βασικό στοιχεῖο.

Ἡ ὑπενθύµησις τῆς αἰωνίου τιµωρίας γιά ἐκείνους πού θά ἀρνηθοῦν τό δῶρο τῆς σωτηρίας. Αὐτό συµπληρώνεται στήν σηµερινή Βασιλική πρόσκλησι σέ ∆εῖπνο. Ὑπενθυµίζουµε, ὅτι ὑπάρχει καί δευτέρα διατύπωσις τῆς Παραβολῆς, στό Εὐαγγέλιο τοῦ Λουκᾶ (ιδ' 15-24), ἡ ὁποία εἶναι πιό ἐπιεικής, διότι, ἐξεφωνήθη πρός ἁπλούς ἀνθρώπους στήν ἐπαρχία τῆς Γαλλιλαίας καί στό σπίτι ἑνός Φαρισαίου.

Ἀντιθέτως, ἡ σηµερινή παραβολή, εἶναι πολύ αὐστηρή, ἐπειδή ἐλέχθη στόν Ναό τοῦ Σολοµῶντος καί ἀπευθύνετο πρός τούς ἀµετανοήτους Ἀρχιερεῖς καί πρός τούς Πρεσβυτέρους. Ἄς τό ἀντιληφθοῦµε καλῶς. Ὁ Κύριος, ὁ καλῶν εἰς τό ∆εῖπνον, µᾶς ἀπευθύνει ἀνοικτή πρόσκλησι σέ θεία εὐωχία, σέ διαρκές Πνευµατικό Τραπέζι, καί ἐπί τῆς γῆς µέσα στήν Ἐκκλησία, καί ἐν τῷ Οὐρανῷ, µέσα στόν Παράδεισο. Προετοίµασε γιά µᾶς «τά δεδωρηµένα ἀγαθά, ἁµαρτιῶν ἀπόθεσιν, Πνεύµατος Ἁγίου µέθεξιν, υἱοθεσίας λαµπρότητα, βασιλεία οὐρανῶν». ∆ηλ. ἐτοίµασε γιά µᾶς «τά δωρηθέντα ἀγαθά, τήν ἀπαλλαγή ἀπό τάς ἁµαρτίας µας, τήν πρόσληψι τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος, τήν λαµπρότητα τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ καί τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν» (Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας).

Καί ὅµως, ὑπάρχουν προσκεκληµένοι πού δέν συγκινοῦνται, οὔτε ἀπό τήν γλυκύτητα τοῦ Βασιλέως, οὔτε ἀπό τά ἀθάνατα δῶρα. Ἀντίθετα µάλιστα, ἀτιµάζουν καί τόν Προσκαλοῦντα καί τούς ἀπεσταµένους Του. Καί τότε, ἀκολουθεῖ ἡ φοβερή τιµωρία, γιά τούς µή ἀνταποκρινοµένους. Προστίθεται δέ καί ἡ ἀποποµπή, γιά τούς ἀναξίως εἰσελθόντας στό ∆εῖπνο.

Γιά νά κατανοήσουµε τό ζήτηµα τῆς τιµωρίας ἀναφέρουµε ὅτι, µία ξένη βασίλισσα προσευχήθη, ζητώντας ἀπό τό Θεό, νά βασιλεύση πενήντα χρόνια στή γῆ, θυσιάζοντας τόν Παράδεισο. Πράγµατι, ἐβασίλευσε πενήντα τέσσερα ἔτη. Ὅµως, ὅταν ἀπέθνησκε, µετά ἀπό ζωή δόξης καί ἀσωτείας, τρέµοντας ἐκραύγαζε: «Ἀλλοίµονό µου! Τώρα µέ περιµένει ἡ αἰώνιος Κόλασις!!!».

Εἶναι ἑποµένως τραγικό νά ἀγνοήσουµε τήν Βασιλική πρόσκλησι. Ὁ Κύριος µιλᾶ ἀνθρωποµορφικῶς λέγοντας ὅτι, «ὠργίσθη» ὁ Βασιλεύς γιά τίς πράξεις τῶν προσκεκληµένων καί ἔστειλε τά στρατεύµατά Του καί «ἀπώλεσε τούς φονεῖς» καί «κατέκαψε τήν πόλι» τους. Καί ἐπί πλέον σέ αὐστηρό ὕφος συνεχίζει, ὅτι ἔδωσε ἐντολή νά ἐκβάλλουν ἔξω ἀπό τό βασιλικό τραπέζι κάποιον, πού δέν διέθετε ἔνδυµα γάµου. Κατά συνέπειαν, καί ἐµεῖς ἀκούγοντας αὐτά τά αὐστηρότατα λόγια, δέν θά πρέπει νά ἐφησυχάζουµε γιά τό ζήτηµα τῆς σωτηρίας µας. Ὅπως µᾶς ὑπενθυµίζῃ ὁ Ἱερός Αὐγουστῖνος: «ἀπό τούς δύο ληστές τοῦ Γολγοθᾶ, ὁ ἕνας σώθηκε. Μή ἀπογοητεύεσαι. Ὁ ἄλλος ὅµως χάθηκε. Μήν ἐφησυχάζεις».

Ἀποτελεῖ κοινό µυστικό, ὅτι οἱ διδαχές τοῦ Γλυκυτάτου Ἰησοῦ, εἶναι µεστές ἐλέους καί χάριτος καί ἀγάπης. Καί αὐτό ἀρέσει ἀκόµη καί στούς ἀθέους. Ὅµως γι’ αὐτούς, ὑπάρχει κάτι πού φαίνεται νά προεξέχη σάν αἰχµηρό ἀγκάθι ἀνάµεσα στά ὑπέροχα λόγια τοῦ Κυρίου. Καί αὐτό εἶναι ἡ λέξις «Κόλασις» (Ματθ. κε’ 46). Θά πρέπει λοιπόν νά κατανοήσουµε ὅτι, τό Ἱερό Εὐαγγέλιο θεοπνεύστως, µετά ἀπό τήν συγχωρητικότητα καί τήν ἐπιείκεια µνηµονεύει τήν τιµωρία καί τήν κόλασι. Ἐφ’ ὅσον ὑπάρχει «Ἔγκληµα» ἀκολουθεῖ καί ἡ «Τιµωρία». Εἶναι ἀπολύτως φυσικό γι’ αὐτόν πού ἀρνεῖται τό φῶς, νά γευθῆ τό φοβερό σκοτάδι. Καί ἑποµένως, θά πρέπει νά ἐννοήσουµε πλήρως ὅτι, «τό νά γίνης σωστός χριστιανός, βεβαίως θά σοῦ στοιχίση. Περισσότερο ὅµως θά σοῦ στοιχίση τό νά µή γίνης σωστός χριστιανός». ∆ιότι, τότε θά καταλήξης στήν κόλασι καί σ’ αὐτή, ἀλλά καί στήν ἄλλη ζωή.».

Γνωρίζουµε ὅτι, πολλοί θνητοί παρανοοῦν τήν µακροθυµία καί τό ἔλεος τοῦ Κυρίου. Ἰσχυρίζονται, ὅτι τό ἄσβεστο πῦρ τῆς αἰωνίου κολάσεως ἀποτελεῖ ἐφεύρηµα τῶν παπάδων. Κάποιοι µάλιστα, ψευδοφιλοσοφοῦν χωρίς φόβο λέγοντας, ὅτι ἐδῶ εἶναι ὁ Παράδεισος καί ἡ Κόλασις. Καί βέβαια οἱ διεφθαρµένοι ἀπό ἐδῶ βιώνουν τήν κόλασί τους. Ὁ ποιητής σηµειώνει τό τραγικό τοῦ πράγµατος: «Οἱ στέγες τῶν σπιτιῶν µας νά µᾶς πνίγουν/ἀναθυµιάσεις κολασµένες νυκτός/ καί τό αἷµα µολυσµένο/ και τό αἷµα νεκρό/ ἐλάλησε Κύριος ἐφ' ἡµᾶς/ κι ἐµεῖς καρφωµένοι σέ σχισµές βράχων/ νά θερίζουµε θύελλες καί ἀνέµους/ ὁ θρῆνος γιά τό ξηραµένο ὅραµα νά µᾶς τυλίγη/ ἄς γίνει ἐπιτέλους, Κύριε, τό Θέληµά Σου» (Ν. Ὀρφανίδης). Ἄς προσθέσουµε δέ, ὅτι οἱ διεφθαρµένοι «δέν φοβοῦνται τήν κόλασι, ἐπειδή ἀπό τώρα ἤδη ζοῦν µέσα σ’ αὐτή». Αὐτό ἀκριβῶς διακηρύσσει ἕνας διδακτικός ἀρχαιοελληνικός διάλογος: «-Εἶναι κακή ἡ ζωή ἐδῶ», εἶπαν κάποτε στόν ∆ιογένη τόν Κυνικό. «-Ναί, εἶναι κακή, ... ἡ κακή ζωή», συµφώνησε ἔξυπνα ἐκεῖνος.

Είναι ἀπολύτως κατανοητό ὅτι, ὁ παράδεισος καί ἡ κόλασις ἤδη ξεκινοῦν ἀπό τίς καρδιές µας. Αὐτό ἀκριβῶς φανερώνει ἕνα περιστατικό µέ δύο ποιητές πού ἀνέβηκαν στίς πανέµορφες Ἄλπεις. Ὁ πρῶτος, θαυµάζοντας τό ὑπέροχο τοπίο ἀνεφώνησε: «-Ἐδῶ εἶναι Παράδεισος! Οἱ κοιλάδες µέ τά δένδρα εἶναι ὁ κῆπος τῆς Ἐδέµ. Τό κελάρυσµα τῶν ρυακιῶν εἶναι οἱ µελωδίες τῶν Ἀγγέλων. Τά κελαϊδίσµατα τῶν ἀηδονιῶν, εἶναι οἱ ὑµνωδίες τῶν Ἁγίων». Ἀντιθέτως ὁ ἄλλος ποιητής, στό ἴδιο εἰδυλλιακό τοπίο, ψιθύρισε: «-Ἐδῶ εἶναι κόλασις! Τό ἀγριότατο τοπίο εἶναι ὁ Ἅδης. Ὁ θόρυβος τῶν ὑδάτων µοιάζει µέ τόν θρῆνο τῶν κολασμένων!».

Εποµένως, Παράδεισος καί Κόλασις ξεκινοῦν ἀπό τή γῆ, µά στήν ἄλλη ζωή συνεχίζονται αἰωνίως. Καί ἐάν φαντασθοῦµε ὅτι ἕνας κατάδικος χύνει ἕνα δάκρυ κάθε 1.000 χρόνια, τότε ὅταν θά σχηµατισθῆ ἕνα µεγάλο ποτάµι, πού θά κατακλύση ὁλόκληρη τή γῆ, δέν θά ἔχη περάση οὔτε µία µέρα τῆς ἀτελευτήτου Αἰωνιότητος.

Ἀδελφέ µου,

Ἐν πνευµατικῆ συνειδήσει, θά πρέπει νά φοβούµεθα τήν κόλασι, ἔστω καί ἐάν αὐτό δέν ἀκούγεται σύγχρονο στήν ἐποχή µας. Περισσότερο ὅµως, ὀφείλουµε νά ἐπιθυµοῦµε νά µετέχουµε στό Τραπέζι τοῦ Οὐρανοῦ. Νά προσευχώµεθα: «Ὁ ἐµός ἔρως ἐσταύρωται καί οὐκ ἔστιν ἐν ἐµοί πῦρ φιλόϋλον· ὕδωρ δέ ζῶν καί λαλοῦν ἐν ἐµοί, ἔσωθέν µοι λέγον· -∆εῦρο πρός τόν Πατέρα. Οὐχ ἥδοµαι τροφῆς φθορᾶς, οὐδέ ἡδοναῖς τοῦ βίου τούτου. Ἄρτον Θεοῦ θέλω, ὅ ἐστι σάρξ Χριστοῦ». ∆ηλ. «Τό δικό µου κοσµικό φρόνηµα σταυρώθηκε καί δέν ὑπάρχει σέ µένα φωτιά ἐπιθυµίας πρός τήν ὕλη. Ζωντανή φωνή µιλᾶ µέσα µου καί µέ προσκαλεῖ: -Ἔλα πρός τόν Πατέρα. Ἐγώ δέν εὐχαριστιέµαι µέ τροφή φθαρτή, οὔτε µέ τίς ἡδονές τοῦ βίου τούτου. Ἀλλά ἐπιθυµῶ νά γευθῶ τόν Ἄρτον τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἡ Σάρκα τοῦ Χριστοῦ». ΓΕΝΟΙΤΟ.-

Α.Ι.Α.

 ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

Ἡ Ἀμέλεια (05-09-99)

ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΗ ΟΜΙΛΙΑ : ΕΔΩ

 

 

 

 

 

 

 

 

Eυχαριστούμε τα ιστολόγια «ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ (1927-2006)»  και «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ»