Η ομολογία μιας άλλης πίστης

 Εκ της διαχείρισης του ιστολογίου «Κατάνυξις» 

…Οι Ιεράρχες μας ίσως ποτέ δεν κατάλαβαν, ούτε ακόμα ίσως καταλαβαίνουν την ολέθρια απόφασή τους να μην σταθούν όρθιοι κι εδραίοι, να ομολογήσουν Χριστό και να πουν όχι στην κοσμική Εξουσία…

Οι περισσότεροι πιστοί είναι ήρεμοι και υπάκουοι στις αποφάσεις της ΔΙΣ και των Επισκόπων τους. Θεωρούν ότι όλα βαίνουν καλώς και η μόνη τους έγνοια και λαχτάρα είναι πότε θα ξαναγυρίσουν στη θρησκευτική τους ζωή, στις «ανοικτές εκκλησίες».

Γι’ αυτούς τίποτε κακό δε συνέβη και ούτε, φυσικά, συμβαίνει, εκτός ότι στερηθήκαμε τη Μεγ. Εβδομάδα. Αλλά τι  άλλο να κάνουμε, θα γιορτάσουμε το Πάσχα στις 25-26 Μαΐου, όπως μας είπε η Ιερά Σύνοδος. Προχωρούμε κανονικά όπως άλλοτε. Κάποιοι μπορεί να αγανάκτησαν ή  και να θύμωσαν κάποια στιγμή με τα τεκταινόμενα, αλλά γρήγορα τα ξέχασαν ή θα τα ξεχάσουν, αφού από τις 17 Μαΐου θα εκκλησιάζονται κανονικά. Πολύ ωραία! Δόξα τω θεώ! Θα ξαναγυρίσουμε στις εκκλησίες! Ναι! Έτσι φαίνεται, εκτός απροόπτου, ότι θα ξαναγυρίσουμε στις εκκλησίες μας. Aλλά με ποια Πίστη;

Πολλοί δεν το καταλαβαίνουν ή άλλοι το καταλαβαίνουν, αλλά δεν τους πειράζει και αδιαφορούν. Στη διάρκεια των γεγονότων που ζήσαμε  έγινε ΔΗΜΟΣΙΑ ΟΜΟΛΟΓΙΑ με τη στάση, τις πράξεις και τις αποφάσεις μας ότι:

—Από τις εικόνες μεταδίδονται μικρόβια και ιοί, άρα δεν είναι οι εικόνες τα εικονιζόμενα πρόσωπα, όπως δογμάτισε η 7η Οικουμενική Σύνοδος αλλά ξύλο, ασήμι, χρώματα κλπ. που μπορεί να είναι μολυσμένα. Κι αφού δεν είναι πρόσωπα, άδικα και τις λιτανεύουμε, διότι λιτανεύουμε είδωλα. Και ποια είναι η σύσταση-εντολή; «Μην τις ασπάζεστε» σε αντίθεση με την μέχρι τώρα Πίστη μας και Εκκλησιαστική Παράδοση. Δηλ. ομολογούμε Μια Άλλη Πίστη.

—Οι ναοί δεν είναι αγιασμένοι χώροι από τα Μυστήρια, την τέλεση του μηνιαίου αγιασμού, τα λιβάνια, τις κανδήλες, τα λείψανα της Αγίας Τράπεζας και από την ιερουργία της καθιερώσεως του Ιερού Θυσιαστηρίου κατά τα εγκαίνια του ναού. Λόγος κενός (δηλ. ψέμα;) όσα αναφέρονται στη σχετική ακολουθία, ότι οι ναοί αυτοί είναι «αγιασμένοι εις τον αιώνα μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία». Εμείς σήμερα δηλώνουμε το αντίθετο, ότι είναι χώροι όμοιοι με τις αίθουσες δημοσίων υπηρεσιών, σχολείων, θεαμάτων, εστιατορίων κλπ., που έχουν ανάγκη απολύμανσης και δίνεται η σύσταση να φοράμε μάσκες και γάντια στο εσωτερικό τους. Κατ’ επέκταση, ποιο το νόημα να έχουμε χώρο εικονοστασίου στο σπίτι μας (μικρή εκκλησία), το καντηλάκι μας, να λιβανίζουμε, να πίνουμε αγιασμό, να χριόμαστε με το λάδι των αγίων κλπ.; Καλά μας λένε μερικοί ότι μάταια είναι όλα αυτά, δεν αγιάζουν. Κι έτσι οδηγούμαστε να ομολογούμε Μια Άλλη Πίστη.

—Ενώ μάθαμε από μικρά παιδάκια πως η δεξιά του ιερέα είναι αγιασμένη, διότι πιάνει και σηκώνει τον Βασιλέα των Βασιλέων την ώρα του Μυστηρίου,τώρα μας λένε ότι μοιράζει μικρόβια και αρρώστιες. Ομολογούμε Μια Άλλη Πίστη.

—Το Μυστήριο των Μυστηρίων που είναι το Σώμα και Αίμα Χριστού και η Ζωή δεν μπορεί να προσφέρει το θάνατο, τώρα μας λένε ή μπαίνουμε στον πονηρό λογισμό κι εμείς να λέμε, ότι «ποτέ δεν ξέρεις», ας έχουμε το νου μας και για άλλες αρρώστιες από εδώ και πέρα. Ενώ σύντομα, οι «υπεύθυνοι του κράτους», πολιτικοί και εκκλησιαστικοί, διότι και η διοικούσα Εκκλησία έχει γίνει πλέον Κράτος με τις ενέργειές της, θα επιβάλλουν την «ατομική Θεία Κοινωνία». Και τότε θα ομολογήσουμε Μια άλλη Πίστη.

–Η Θεία Λειτουργία, που είναι το έργο του λαού το οποίο τελείται ελεύθερα και ανεμπόδιστα και κανείς δεν εμποδίζεται για οποιοδήποτε λόγο και από κανένα, εκτός από τον πνευματικό του, να προσέλθει στο δείπνο και να παραλάβει το δώρο που προσφέρει ο ίδιος ο Θεός, τώρα μας λένε ότι αυτό εξαρτάται από τη χωρητικότητα του ναού και δεν μπορεί να είναι πολλοί μέσα στο ναό. Μπαίνει δελτίο εκκλησιασμού και Θείας Κοινωνίας. Εκτός, αν έχουμε κάνει το εμβόλιο. Για να εκκλησιαστούμε και να κοινωνήσουμε κανονικά, όπως πρώτα, θα πρέπει να είμαστε εμβολιασμένοι (ίσως και τσιπαρισμένοι;). Θα ομολογήσουμε Μια Άλλη Πίστη. Και άλλα πολλά και έπεται και συνέχεια.

Φαίνεται από όλα αυτά πως όσα μας έλεγαν οι Άγιοι Πατέρες μας δεν ήταν σωστά αλλά της εποχής τους και πρέπει να τα αλλάξουμε, όπως μας λένε οι Μεταπατερικοί. Ο Χριστός δεν είναι ο Αυτός και αμετάβλητος χθες, σήμερον, εις τους αιώνες, αλλά προσαρμόζεται στις εκάστοτε ιστορικές συνθήκες. Δεν είναι άτρεπτος, άρα είναι κτίσμα, όπως έλεγε ο Άρειος. Οι Ιεράρχες μας ίσως ποτέ δεν κατάλαβαν, ούτε ακόμα ίσως καταλαβαίνουν την ολέθρια απόφασή τους να μην σταθούν όρθιοι και εδραίοι να ομολογήσουν Χριστό και να πουν όχι στην κοσμική Εξουσία. Ομολόγησαν Άλλη Πίστη, υποτασσόμενοι στον Κόσμο, και τώρα η κατάσταση δε συμμαζεύεται.

Ο μακαριστός π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, ένας άκαμπτος και ανυπέρβλητος μαχητής εναντίον των αιρέσεων, έκανε κάποτε μια κορυφαία δήλωση: «Η Νέα Εποχή δε θέλει κλειστούς τους ναούς, τους θέλει γεμάτους,αλλά με ανθρώπους που θα έχουν λάθος πίστη».

Μην εκπλαγείτε! Πολύς κόσμος, λαϊκοί, κλήρος, ιεράρχες κλπ., όλοι θα υπακούσουν σε αυτή την Άλλη (Λάθος) Πίστη, διότι δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν την Κακή Υπακοή από την Αγία Ανυπακοή. Τα σημάδια είναι όλα εκεί και φάνηκε ολοκάθαρα και στα πρόσφατα γεγονότα που ζήσαμε αλλά και ακόμα πιο πριν, με το Κολυμπάρι, το αυτοκέφαλο της Ουκρανίας και το Πανορθόδοξο Σχίσμα, τον Παπισμό της Ανατολής.

Κατά τα άλλα, ας γυρίσουμε στις αγαπημένες μας “εκκλησίτσες” πάλι, χωρίς μετάνοια, χωρίς προβληματισμό, χωρίς νήψη και προσευχή. Αδιάφοροι για τα συμβαίνοντα μέσα στην Εκκλησία μας και τη συμπεριφορά και τις αποφάσεις των Επισκόπων μας, αδιάφοροι και για την Πίστη μας. Ο Απ. Παύλος όμως  μας ζήτησε να ελέγχουμε τα μέλη της Εκκλησίας κι όχι να είμαστε αδιάφοροι ,δείχνοντας φιλαυτία και έλλειψη αγάπης προς τον πλησίον, και να παίρνουμε και τα μέτρα μας: «τι γαρ μοι και τους έξω κρίνειν; ουχί τους έσω υμείς κρίνετε; τους δε έξω ο Θεός κρίνει Και εξαρείτε τον πονηρόν εξ υμών αυτών» (Α’ Κορ., 5,12-13).

Και ξεχνάμε ότι, αν η Πίστη μας δεν είναι ορθή, τότε πιστεύουμε σε έναν άλλο Χριστό, σε έναν αντί-Χριστού, σε έναν αντίχριστο. Και για το λόγο αυτό, σε όσα μυστήρια κι αν συμμετέχουμε και όσο ευσεβισμό κι αν δείχνουμε, δε θα εισπράττουμε χάρι και φωτισμό και τα λόγια και τα έργα μας θα είναι πονηρά, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Θα είμαστε σκοτισμένοι, σαρκικοί αλλ’ όχι πνευματικοί άνθρωποι. Και θα νομίζουμε ότι είμαστε μέσα στην Εκκλησία, ενώ στην πραγματικότητα θα είμαστε εκτός. Αυτή είναι η  απόλυτη πλάνη του Πονηρού που οδηγεί στην απώλεια!

Πηγή

Εμείς από ΕΔΩ