Απάντηση Πειραιώς Σεραφείμ στο αίτημα της «Μητρόπολης Ορθοδόξων Αρμενίων Ελλάδος»

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

 

Ἐπειδή ὑπῆρξε σχετική ἀρνητική πληροφόρησις ὅτι ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἠρνήθη νά δεχθῆ ἐκπροσώπους τῆς Ἀρμενικῆς Κοινότητος, δημοσιοποιοῦμε τόσον τό ὑποβληθέν αἴτημα τῆς «Μητρόπολης Ὀρθοδόξων Ἀρμενίων Ἑλλάδος», ὅσον καί τήν ἀπάντησιν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου, ἡ ὁποία δέν ἔγινε δεκτή ἀπό τήν Ἀρμενική Κοινότητα.

Ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190

185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ

Email: impireos@hotmail.com

Τηλ. Κέντρο 210 4514833

Fax 210 4518476

᾿Αριθμ. Πρωτ. 131                       ᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 25ῃ Φεβρουαρίου 2019

Πρός Τόν

Ἐλλογιμώτατον Κύριον

Dr. Παῦλον Τσολακιάν

Πρόεδρον

Ἐθνικοῦ Κεντρικοῦ Συμβουλίου

Μητροπόλεως Ὀρθοδόξων Ἀρμενίων Ἑλλάδος

Κριεζῆ 10

105 35 ΑΘΗΝΑΙ

 

 

Ἐλλογιμώτατε κ. Πρόεδρε,

 

            Εἰς ἀπάντησιν τῆς δι’ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου ἀπό 20/2/2019 ἀποσταλείσης Ὑμετέρας ἐπιστολῆς, δι’ ἧς αἰτεῖσθε συνάντησιν μεθ’ ἡμῶν, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Ὑμετέρου θρησκευτικοῦ ἡγέτου κ. Κεγάμ καί τριῶν μελῶν τῆς «Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Μητροπόλεως»Ὑμῶν, μετά πολλῆς ἀδελφικῆς ἀγάπης  ἀναφέρομεν Ὑμῖν ὅτι ἰδιαιτέρως ἐκτιμῶμεν τόν ἀδελφόν Ἀρμενικόν λαόν καί ἱστάμεθα μετ’ εὐλαβείας καί δέους ἐνώπιον τῶν μαρτύρων  τῆς Ἀρμενικῆς Γενοκτονίας, τῶν διά πολυωδύνων βασάνων τελειωθέντων ὑπό τῆς Τουρκικῆς θηριωδίας. Αἰσθανόμεθα οἱ Πανέλληνες πρός τόν Ὑμέτερον λαόν βαθυτάτην ἀδελφικήν ἀγάπην, διότι μᾶς ἐνώνουν δεσμοί φιλίας καί κοινοί ἀγῶνες.

              Τελοῦντες ἐν κοινωνίᾳ ἀγάπης μεθ’ Ὑμῶν, δυστυχῶς δέν εὑρισκόμεθα εἰς εὐχαριστιακήν κοινωνίαν καί μετοχήν, διότι ἡ Ὑμετέρα θρησκευτική παραδοχή ἀπεκόπη ἐκ τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἀπό τό 491 μ.Χ., ὅτε διά πολιτικούς κυρίως λόγους καί ἰδίᾳ ἕνεκα τῆς μή βοηθείας τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας εἰς τούς κατά τῶν Περσῶν ἀγώνας, τό Ἀρμενικόν Ἔθνος ἀπέρριψε τά ἀποφάσεις τῆς Ἁγίας Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί ἐδέχθη τάς κακοδοξίας καί αἱρέσεις τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ, τοῦ Μονοθελητισμοῦ καί τοῦ Μονοενεργητισμοῦ ὑπό τόν θεοπασχητικόν αὐτῶν χαρακτῆρα, μέ τάς Συνόδους τοῦ Βαγκαρσαπάτ (491 μ.Χ.) καί τήν Α΄καί Β΄ ἐν Δοβίν (525-527 μ.Χ.). Ἡ ἀδυναμία τῆς Ἀρμενικῆς γλώσσης νά διακρίνη μεταξύ τῶν ἐννοιῶν φύσεως καί ὑποστάσεως ἐφ’ ὅσον ὑφίσταται μόνον μία λέξις καί διά τάς δύο ἐννοίας, ἡ λέξις pnuthiun (bnouthiun) καί τοῦ γεννᾶν καί τίκτειν, ἴσως νά ἀποτελῆ ἐπιπροσθέτως καί τήν «θεολογικήν» αἰτίαν τῆς ἀποσχίσεως τῆς Ὑμετέρας θρησκευτικῆς Κοινωνίας ἐκ τῆς Μιᾶς, Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Αἱ ὁμολογίαι πίστεως τοῦ Γρηγορίου ἐκ Ναρέκ (951 μ.Χ.), τοῦ Ναρσῆ Ε΄ (1170 μ.Χ.), τοῦ Ναρσῆ ἐκ Λαμπράν (1196 μ.Χ.), τῆς Συνόδου τῆς Ταρσοῦ καί ἡ ἔκθεσις πίστεως τοῦ Ναρσῆ Δ΄ Σνορχαλῆ, ἐκφράζουν τήν δογματικήν θέσι τῆς Ὑμετέρας θρησκευτικῆς Κοινωνίας, ἡ ὁποία συμπυκνοῦται εἰς τήν φράσιν τήν ἀπαγγελομένην κατά τάς χειροτονίας: «Ὁ Χριστός εἶναι μία ἑνωθεῖσα φύσις» (miavorial mi Bnouthiun) πού καταδεικνύει τόν Μονοφυσιτικόν χαρακτῆρα τῆς Ὑμετέρας θρησκευτικῆς Κοινωνίας.

            Τά ἱερά καί φρικώδη ὅμως γεγονότα τῆς Γεσθημανῆ ἀποδεικνύουν πληρέστατα τήν πλάνην τῆς Ὑμετέρας θρησκευτικῆς Κοινωνίας καί τῶν ἀρνουμένων τάς Δ΄, Ε΄, Στ΄ καί Ζ΄ Οἰκουμενικάς Συνόδους, διότι ὁ Θεάνθρωπος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός κατέδειξε ὅτι ὑπάρχει εἰς τό ἕνα πρόσωπο-ὑπόστασι τοῦ Θεοῦ Λόγου ἑνωμένες «ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀδιαιρέτως καί ἀχωρίστως» μέ τήν ἀντίδοση τῶν ἰδιωμάτων, ἡ θεία καί ἡ ἀνθρωπίνη φύσις, θέλησις καί ἐνέργεια. Ἡ ἐπί τοῦ Σταυροῦ Θυσία, ἡ ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασις καί ἡ εἰς οὐρανούς Ἀνάληψις ἔτι ἐναργέστερον ἀποδεικνύουν τά ἀνωτέρω.    

             Κατά ταῦτα ἡ οὐσιώδης ἔλλειψις ἑνότητος εἰς τήν πίστιν καί ἡ μή εὐχαριστιακή κοινωνία καί μετοχή καθιστοῦν δυστυχῶς ἀδύνατον τήν ἀναγνώρισιν ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ὑμετέρας θρησκευτικῆς Κοινωνίας, ὡς Ἐκκλησιαστικοῦ σώματος ἔχοντος Ἀποστολικήν διαδοχήν καί μυστηριακήν φύσιν καί δομήν καί αὐτό προκύπτει ἐκ τοῦ μεγαλειώδους ὁρισμοῦ τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν θείου Παύλου περί τῆς ὀντολογίας καί τῆς φύσεως τῆς Ἐκκλησίας (Ἐφ. Α΄17-22). Διότι τυγχάνει πέραν πάσης λογικῆς νά ἀποδεχθῆ τίς ὅτι ὑφίσταται μία Ἐκκλησία-Σῶμα μέ κεφαλήν τόν Χριστόν, ἡ ὁποία κηρύσσει ὅτι ὁ Ἰησούς Χριστός εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος καί μετά τήν ἕνωσι τῶν δύο φύσεων καί ἔχει Θεία καί Ἀνθρωπίνη φύση, θέληση καί ἐνέργεια καί τήν ἰδία στιγμή ὅτι ὑφίσταται μία ἄλλη Ἐκκλησία-Σῶμα μέ κεφαλή τόν ἴδιον Χριστό, ὁ ὁποῖος ἔχει «μία ἑνωθεῖσα, φύση θέληση καί ἐνέργεια» ἐλαυνομένη ἀπό τήν πρόταση «Μία φύσις τοῦ λόγου σεσαρκωμένη» τοῦ κατεγνωσμένου αἱρετικοῦ Ἀπολλιναρίου, πού παρενεβλήθη δολίως εἰς κείμενον τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου καί τήν ὁποία ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας ἐξέλαβε ὡς δῆθεν ὀρθόδοξον.

            Εἰς τήν ἐξόχως συγκεχυμένην ἐποχήν μας ὁ παναιρετικός συγκρητιστικός Οἰκουμενισμός, ἀντί ἐν μετανοίᾳ νά ὠθῆ εἰς τήν ἐπιστροφήν εἰς τήν ἀποστολικοπαράδοτη Πίστι καί ἑνότητα τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἐφηῦρε τό δόλιο καί ἀπατηλό σύνθημα τῆς «ἑνότητος ἐν τῇ διαφορετικότητι». Τό πόσον ἕωλον καί ἀνεπέρειστον τυγχάνει τό συγκεκριμένον πρόταγμα, πού δῆθεν πηγάζει ἀπό τήν πρός ἀλλήλους ἀγάπην, ἀδιαφορώντας ὅτι δέν ὑπάρχει ἀγάπη χωρίς τήν Ἀλήθεια, διότι ἡ Ἀλήθεια δέν εἶναι προσωπική ἰδεοληψία ἤ ἰδεολογία ἀλλά πρόσωπο, ὁ ἐνσαρκωθείς Θεός Λόγος (Ἰω. ΙΔ, 6), ἀποδεικνύεται ἐκ τοῦ πασιδήλου γεγονότος ὅτι ἐνῶ φραστικῶς ἀποδίδεται ἀπό τούς οἰκουμενιστάς «ἐκκλησιαστικότητα» καί ἀναγνωρίζεται «ἱερατική ἰδιότητα» εἰς ἑτεροδόξους δέν χωροῦν εἰς τήν ἔμπρακτη ἀπόδειξι τῶν λόγων τους, εἰς τήν εὐχαριστιακή κοινωνία (intercommunio) πού εἶναι ἡ μόνη ἀπόδειξι τῆς ἑνότητος τῶν εἰς Χριστόν πιστευόντων.

            Ἐλλογιμώτατε κ. Πρόεδρε,

            Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω ἐκτεθέντων εἰς τήν Ὑμετέραν ἔμφρονα ἀγάπην καί εὐγένειαν, κατανοεῖτε ὅτι εὐχαρίστως δύναμαι νά συναντήσω Ὑμᾶς ὡς συνέλληνας καί συναθρώπους καί ἀγαπητούς ἀδελφούς, ἀλλά ὄχι ὡς ἐκπροσώπους κακοδόξου καί αἱρετικῆς θρησκευτικῆς Κοινωνίας.

            Εὐελπιστῶν ὅτι θά ἐκτιμήσετε τήν εἰλικρίνειάν μου καί τήν πραγματικήν μου ἀγάπη, πού δέν ἀποκρύπτει τήν ἀλήθειαν καί δέν ἐπιχειρεῖ διά προφανεῖς λόγους ψευδεπιγράφου εὐγενείας καί καθωσπρεπισμοῦ, νά συγκαλύψη τό πρόβλημα, εὐχόμενος κάθε παρά Θεοῦ δύναμι καί εὐλογία εἰς Ὑμᾶς καί τήν οἰκογένεια Ὑμῶν, διατελῶ μετά πολλῆς τιμῆς,   

 

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

 

ΠΗΓΗ