1. Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης (1991) ἐξομολόγησε κάποτε μία γερόντισσα καὶ τῆς ἔβαλε κανόνα νὰ μὴν κοινωνήσει γιὰ τρία χρόνια.
-Γιατί δὲν κοινωνᾶς; τὴ ρώτησε μία μέρα ὁ ἱερέας τῆς ἐνορίας της.
-Μοῦ ἔβαλε κανόνα ὁ π. ‘Ιάκωβος, ἀπάντησε ἐκείνη, καὶ τοῦ εἶπε τὴν αἰτία.
-Ὄχι γιαγιά, μὴ στενοχωριέσαι. Αὐτὸς εἶναι ἀγράμματος καλόγερος.
-Ἐγὼ εἶμαι μορφωμένος καὶ σοὺ λύνω τὸν κανόνα. Νὰ ἔρθεις τὴν Κυριακὴ νὰ σὲ κοινωνήσω.
Καθὼς ὅμως πλησίασε ἢ γιαγιὰ νὰ μεταλάβει, ἐνίωσε στὸ στόμα της τὴν ἅγια λαβίδα ἄδεια καὶ κρύα, δὲν κατάλαβε τὴ γεύση τῆς θείας Κοινωνίας.
Τὸ θαυμαστὸ γεγονὸς ἐπαναλήφθηκε ἄλλες δύο Κυριακές, ὁπότε ἡ γυναίκα ἀνησύχησε καὶ ξαναπῆγε στὸ γέροντα ‘Ἰάκωβο. -Παιδί μου, τῆς εἶπε ἐκεῖνος, ὁ κανόνας δὲν λύνεται... Πρέπει νὰ κάνεις τὸν κανόνα πού σού ἔβαλα.
2. Τὸ 1987, ὁ π. Ἰάκωβος ἐξομολόγησε μία κοπέλα, ἀλλὰ τῆς ἀπαγόρευσε νὰ κοινωνήσει. Ἐκείνη τότε ἐπισκέφθηκε κάποιον ἐπίσκοπο, ποὺ τῆς ἐπέτρεψε τὴ θεία μετάληψη. Ὅταν ὅμως πλησίασε νὰ κοινωνήσει, ἡ ἅγια λαβίδα μπῆκε ἄδεια στὸ στόμα της. Αὐτὸ τὸ παράδοξο καὶ θαυμαστὸ ἐπαναλήφθηκε κι ἄλλη φορᾶ, ὁπότε ἡ κοπέλα τρόμαξε, μετανόησε καὶ πῆγε νὰ ἐξομολογηθεῖ πάλι στὸν π. ‘Ιάκωβο. Ὅταν κοινωνῶ τοὺς ἀνθρώπους, διηγιόταν χαρακτηριστικὰ ἄλλοτε ὁ μακαριστὸς γέροντας Ἰάκωβος, ποτὲ δὲν κοιτάζω τὰ πρόσωπά τους. Μερικὲς φορὲς ὅμως μοῦ λέει ὁ λογισμὸς νὰ τὰ κοιτάξω. Τότε βλέπω μερικὰ πρόσωπα νὰ ἔχουν μορφὴ σκύλου, πιθήκου ἡ ἄλλων ζώων. Εἶναι φοβερὴ ἡ μορφή τους. Βλέπω ὅμως καὶ μερικὰ ἤρεμα καὶ ἱλαρὰ ποὺ μετὰ τὴ θεία μετάληψη λάμπουν σὰν τὸν ἥλιο. Μία φορὰ τοῦ εἶπε κάποιος συλλειτουργός του: Μ’ ἔκαψε ἢ θεία Κοινωνία!… Ἐγώ, ἀπάντησε ὁ γέροντας, δὲν αἰσθάνθηκα νὰ μὲ καίει. Ἀντίθετα, ζοῦσε τόσο ἔντονα τὴ μέθεξη τοῦ δεσποτικοῦ Σώματος, ὥστε ἀνακαινιζόταν ψυχικὰ καὶ σωματικά.
-Μοῦ ἔβαλε κανόνα ὁ π. ‘Ιάκωβος, ἀπάντησε ἐκείνη, καὶ τοῦ εἶπε τὴν αἰτία.
-Ὄχι γιαγιά, μὴ στενοχωριέσαι. Αὐτὸς εἶναι ἀγράμματος καλόγερος.
-Ἐγὼ εἶμαι μορφωμένος καὶ σοὺ λύνω τὸν κανόνα. Νὰ ἔρθεις τὴν Κυριακὴ νὰ σὲ κοινωνήσω.
Καθὼς ὅμως πλησίασε ἢ γιαγιὰ νὰ μεταλάβει, ἐνίωσε στὸ στόμα της τὴν ἅγια λαβίδα ἄδεια καὶ κρύα, δὲν κατάλαβε τὴ γεύση τῆς θείας Κοινωνίας.
Τὸ θαυμαστὸ γεγονὸς ἐπαναλήφθηκε ἄλλες δύο Κυριακές, ὁπότε ἡ γυναίκα ἀνησύχησε καὶ ξαναπῆγε στὸ γέροντα ‘Ἰάκωβο. -Παιδί μου, τῆς εἶπε ἐκεῖνος, ὁ κανόνας δὲν λύνεται... Πρέπει νὰ κάνεις τὸν κανόνα πού σού ἔβαλα.
2. Τὸ 1987, ὁ π. Ἰάκωβος ἐξομολόγησε μία κοπέλα, ἀλλὰ τῆς ἀπαγόρευσε νὰ κοινωνήσει. Ἐκείνη τότε ἐπισκέφθηκε κάποιον ἐπίσκοπο, ποὺ τῆς ἐπέτρεψε τὴ θεία μετάληψη. Ὅταν ὅμως πλησίασε νὰ κοινωνήσει, ἡ ἅγια λαβίδα μπῆκε ἄδεια στὸ στόμα της. Αὐτὸ τὸ παράδοξο καὶ θαυμαστὸ ἐπαναλήφθηκε κι ἄλλη φορᾶ, ὁπότε ἡ κοπέλα τρόμαξε, μετανόησε καὶ πῆγε νὰ ἐξομολογηθεῖ πάλι στὸν π. ‘Ιάκωβο. Ὅταν κοινωνῶ τοὺς ἀνθρώπους, διηγιόταν χαρακτηριστικὰ ἄλλοτε ὁ μακαριστὸς γέροντας Ἰάκωβος, ποτὲ δὲν κοιτάζω τὰ πρόσωπά τους. Μερικὲς φορὲς ὅμως μοῦ λέει ὁ λογισμὸς νὰ τὰ κοιτάξω. Τότε βλέπω μερικὰ πρόσωπα νὰ ἔχουν μορφὴ σκύλου, πιθήκου ἡ ἄλλων ζώων. Εἶναι φοβερὴ ἡ μορφή τους. Βλέπω ὅμως καὶ μερικὰ ἤρεμα καὶ ἱλαρὰ ποὺ μετὰ τὴ θεία μετάληψη λάμπουν σὰν τὸν ἥλιο. Μία φορὰ τοῦ εἶπε κάποιος συλλειτουργός του: Μ’ ἔκαψε ἢ θεία Κοινωνία!… Ἐγώ, ἀπάντησε ὁ γέροντας, δὲν αἰσθάνθηκα νὰ μὲ καίει. Ἀντίθετα, ζοῦσε τόσο ἔντονα τὴ μέθεξη τοῦ δεσποτικοῦ Σώματος, ὥστε ἀνακαινιζόταν ψυχικὰ καὶ σωματικά.
–Σήμερα πού κοινώνησες, εἶπε σ’ ἕνα
πνευματικό του παιδί, βλέπεις πῶς αἰσθάνεσαι; Ἐγὼ αἰσθάνομαι ἔτσι
πάντοτε. Ὃ Χριστὸς βρίσκεται μέσα μοῦ πάντα.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου