Σωκράτης Γκιόλιας: «Αὐτὸς ὁ στρατιώτης δὲν θὰ δεῖ τὸ Euro 2008. ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ...». Πιὸ ἐπίκαιρο ἀπὸ ποτέ!

 

Σήμερα τὸ μήνυμα τοῦ Σωκράτη Γκιόλια, ἀνήμερα τῆς εἰσβολῆς τῶν Τούρκων στὴν Κύπρο καὶ τοῦ τεταμένου κλίματος μὲ τοὺς γείτονες, μοιάζει πιὸ ἐπίκαιρο ἀπὸ ποτέ.

Σήμερα συμπληρώνονται 46 χρόνια ἀπὸ τὴ βίαιη τουρκικὴ εἰσβολὴ στὴν Κύπρο. Μία ἀποφράδα μέρα ποῦ οἱ Ἕλληνες τῆς Κύπρου ἔχασαν τὴ μισή τους πατρίδα. Ἄφησαν τὰ σπίτια τους ἄρον ἄρον, ἔχασαν τοὺς δικούς τους ἀνθρώπους στὸν πανικὸ τῆς ξαφνικῆς φυγῆς μὲ τὸν πόλεμο νὰ ἔχει ἔρθει στὸ κατώφλι τῆς πόρτας τους.

Σήμερα βρισκόμαστε ἐπίσης σὲ μία ἐμπόλεμη –ἔστω καὶ μοντερνοποιημένη- κατάσταση μὲ τὴν Τουρκία. Μέσα σὲ λίγους μόνο μῆνες ἔχουν γίνει τόσα πολλά. Ἡ προσπάθεια ἀποσταθεροποίησης τῆς χώρας μὲ τὴν μεθοδευμένη μετακίνηση μεταναστῶν στὸν Ἔβρο. Οἱ ἀξιώσεις στὰ ἑλληνικὰ χωρικὰ ὕδατα. Εἴτε μὲ τὴν οἰκειοποίηση πετρελαιοπηγῶν, εἴτε μὲ τὸ Καστελόριζο. Τελευταίο ἀτόπημα ἡ Ἁγιὰ Σοφιά. Μία εὐθεία πολιτιστικὴ ἐπίθεση. Ἕνα καίριο χτύπημα στὰ σπλάχνα καὶ τὶς ρίζες τῆς Ὀρθοδοξίας.

Σήμερα τὰ social media ἔχουν γεμίσει «πατριῶτες» ἕτοιμους νὰ σηκωθοῦν ἀπὸ τὸν καναπέ τους. Στὴν πραγματικότητα ὅμως ἡ ἀφύπνιση εἶναι πολὺ μακριά. Βέβαια, αὐτὲς τὶς μέρες ὅλα φαίνονται πιὸ καθαρά. Ὅλα εἶναι πιὸ εὔκολα στὴ στοιχειοθέτηση μίας ἀποστασιοποιημένης στάσης ἀπὸ τὴ γείτονα χώρα.

Σήμερα, ναί. Λίγα χρόνια πρὶν ὅμως δὲν ἦταν ἔτσι. Ὁ Σωκράτης Γκιολιας τον Ὀκτώβρη τοῦ 2001 εἶχε κληθεῖ νὰ βραβευτεῖ ἀπὸ τον ΠΣΑΤ για ρεπορτὰζ τοῦ σχετικὰ μὲ τὸ ντόπινγκ. Ρεπορτὰζ ποὺ εἶχε δημοσιευθεῖ τότε στὴν «Ὥρα γιὰ σπόρ». Σὲ μία ἐποχὴ ποὺ ὅλος ὁ ἀθλητικὸς Τύπος στηρίζει τὴν ὑποψηφιότητα Ἑλλάδας – Τουρκίας γιὰ τὸ Euro 2008, ὁ Σωκράτης ἐκφράζει ἀνοικτὰ τὴν ἀντίθεσή του. Στὴν τελετὴ τοῦ συνδέσμου παραλαμβάνει τὸ βραβεῖο του ἀπὸ τὸν τότε Ὑφυπουργὸ Ἀθλητισμοῦ, Γιῶργο Φλωρίδη, ὁ ὁποῖος ἦταν ἐκ τῶν πρωτεργατῶν τῆς συνδιεκδίκησης μὲ ἕνα μπλουζάκι ποὺ ἔγραφε «Αὐτὸς ὁ στρατιώτης δὲν θὰ δεῖ τὸ Euro 2008. Ἀγνοεῖται!». Ἂν μὴ τί ἄλλος ἕνας εὐρηματικὸς (καὶ εὐγενὴς) τρόπος ἀντίδρασης στὴν πολιτικὴ ἡγεσία -μὲ τὸ χαμόγελο παραλαμβάνει τὸ βραβεῖο του.

Σήμερα, οἱ δημοσιογράφοι (ἀπὸ κάθε μετερίζι) ἐξακολουθοῦν νὰ μὴν εἶναι «ἁρματωμένοι». Ὅπως καὶ τότε. Τὴ στιγμὴ ποὺ οἱ περισσότεροι ἀθλητικογράφοι μιλοῦσαν γιὰ τὰ ὀφέλη μία μίας τέτοιας συνδιοργάνωσης καὶ περὶ χείρα φιλίας στὴν Τουρκία, ὁ Σωκράτης Γκιόλιας προτιμοῦσε νὰ τείνει χείρα βοήθειας στοὺς στρατιῶτες τῶν ἐνόπλων δυνάμεων. Τὸ ἐνίωθε, σὰν χρέος. Ἀπὸ στρατιώτη (τῆς δημοσιογραφίας) πρὸς στρατιώτη. Τὸ 2001 οἱ ἄλλοι ἔβλεπαν μία εὐκαιρία ἑνὸς Euro στὴν πατρίδα μας σὲ ἑπτὰ χρόνια. Ὁ Σωκράτης δὲν μποροῦσε νὰ ξεχάσει τὰ Ἴμια. Πέντε χρόνια πρίν…

Σήμερα τὸ μήνυμα ἐκείνης τῆς μπλούζας εἶναι πιὸ ἐπίκαιρο ἀπὸ ποτέ. Λείπει ὁ Σωκράτης καὶ μαζί του λείπουν καὶ οἱ στρατιῶτες τῆς δημοσιογραφίας. Ἀγνοοῦνται…

 
sportime

Eμείς από ΕΔΩ