Εσύ γιατί μνημονεύεις τον Πατριάρχη;

Της Φαίης

 

Σύντομη απάντηση στο άρθρο του π. Διονυσίου Ταμπάκη «Εσύ μνημονεύεις τον Πατριάρχη;»

Ο π. Διονύσιος Ταμπάκης θεωρεί ότι δεν πρέπει να κάνουμε «αντιπολίτευση» και να «μαχαιρώνουμε την ίδια μας την σάρκα», τον «γέρο-καπετάνιο, θαλασσόλυκο και πολύπειρο στις φουρτούνες της Εκκλησίας μας», τον «ταλαιπωρημένο Πατέρα μας» Πατριάρχη Βαρθολομαίο,

επειδή όταν θα «κατέβει ο Μόσκοβος (Ρώσσος) από τις παγωμένες στέπες και θρονιαστεί στην Πόλη και στην πλάτη μας τότε θα ανασυγκρυαστούμε στον παγωμένο ανασασμό του που μυρίζει φθόνητα προς το πονεμένο γένος μας»!

Με τον γνωστό λυρισμό του (τον οποίον θαυμάζαμε σε άλλες περιπτώσεις) ο π. Διονύσιος προπαγανδίζει το αντιρωσσικό μένος αυτών που ήδη έχουν θρονιαστεί στην Πόλη και στην πλάτη μας, των μη Ορθόδοξων Αμερικανών, των δολοφόνων των λαών, όπως τους είχε αποκαλέσει ο Άγιος Παΐσιος, που ΔΕΝ αποτελούν δική μας σάρκα, οι οποίοι μάχονται την Ορθοδοξία και έχουν προδώσει «το πονεμένο γένος μας» ούκ ολίγες φορές.

Αλλά αυτά δεν πρέπει να τα ξέρουμε.

Όπως δεν πρέπει να ξέρουμε ότι μια φορά κι έναν καιρό «ο Μόσκοβος» δεν κατέβηκε «από τις παγωμένες στέπες» για να «θρονιαστεί στην Πόλη», αλλά η Πόλη ανέβηκε εκεί για να «τα βρει» με την «Ζώσα Εκκλησία» των σπιούνων που φυλάκιζε, σκότωνε, εξόριζε χιλιάδες Ορθοδόξους κληρικούς και λαϊκούς, έκλεινε Ναούς και Μοναστήρια, εισήγαγε βλάσφημους νεωτερισμούς. 

Αλλά άξιζε τον κόπο…!

«ΓΙΑ ΤΗΝ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ ΡΕ ΓΜΤ!»

Γι’ αυτό μάλλον «ξέχασε» να μας το πει ο π. Διονύσιος. Διότι «άξιζε τον κόπο», όπως «αξίζει και σήμερα τον κόπο ΓΙΑ ΤΗΝ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ ΡΕ ΓΜΤ!» να σχίζεται η Ορθοδοξία στα δυο, να διώκονται ξανά εκεί πάνω οι Ορθόδοξοι, να νομιμοποιούνται σχίσματα, να πνιγόμαστε στην παναίρεση του οικουμενισμού και στις βλάσφημες, παρόμοιες με των «Ανακαινιστών», καινοτομίες του Πατριάρχου Βαρθολομαίου.

Είναι και αυτά «γνωστές χιλιοειπωμένες κατηγορίες» άνευ σημασίας μπροστά στην «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ ΡΕ ΓΜΤ!», όπως οι «γνωστές χιλιοειπωμένες κατηγορίες για οικουμενισμό»; 

Μα επιτέλους. Υπάρχει κάποιος Πατριαρχικός που πονάει την Ορθοδοξία;

Ο π. Διονύσιος αφού φίλησε το χέρι του Γέροντα στο Άγιον Όρος ‘που του χάλασε την μέρα’, μας καλεί εμμέσως πλην σαφώς σε μία… πνευματική δραπέτευση, να γράψουμε στα παλιά μας τα παπούτσια όσα βλέπουμε και να γίνουμε ξέγνοιαστοι σαν τα πουλάκια του ουρανού!… «βγήκαμε πάλι έξω στο πρασινόφυτο μονοπάτι ενώ τα ξέγνοιαστα πετεινά του ουρανού γλυκοψάλανε με τις φωνούλες τους υμνώντας την Μυροτόκο Κυρά Του Άθωνα, την Παναγία !»

Πάλι καλά που μείνανε και τα πουλάκια του ουρανού να δοξάζουν ολόκαρδα τον Τριαδικό Θεό και την Παναγία, αλλιώς θα είχαν ήδη πέσει πάνω μας οι ουρανοί να μας καταπλακώσουν ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΜΑΣ.

Φαίη