Δεύτερη απάντηση Μητροπολίτου Γόρτυνος προς τον κ. Λυκούργο Νάνη (και μια δική μας απορία)

Ἀγαπητέ κ. Νάνη, εὐχαριστῶ γιά τήν νομοκανονική μελέτη σας, τήν ὁποία μοῦ ἀποστείλατε καί ἐδημοσιεύσατε, ἀλλά πολύ λυπᾶμαι, διότι μέ τά πολλά καί ποικίλα ποιμαντικά καί θεολογικά καθήκοντα, πού μέ βαρύνουν δέν δύναμαι, δέν ἔχω τόν χρόνον νά σᾶς ἀπαντήσω. Παρῆλθεν ἡ ἡμέρα καί δέν ἐξετέλεσα τά βασικά μου καθήκοντα. Τό καθημερινό βιβλικό ἀνάγνωσμα δέν τό ἐμελέτησα, οὐτε τό πατερικό, τό σημερινό συναξάρι δέν τό ἐδιάβασα, ἀπόδειπνο καί κομποσχοῖνι δέν ἔχω κάνει ἀκόμη. Τήν Παράκληση στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο μέχρι τό μέσον μόνο τήν ἐτέλεσα, τό δέ κύριό μου διακόνημα, τό ἑρμηνευτικό, ἐδῶ καί μερικές μέρες, μ᾽ αὐτό τό λεγόμενο «Οὐκρανικό», δέν τό προχώρησα. Ἐν τῷ μεταξύ ὁ προϊστάμενός μου, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, μέ ἐκάλεσε καί μοῦ ἔκανε παρατήρηση ὅτι ἀργοπορεῖ τό ἔργο πού μοῦ ἀνέθεσε ἡ Ἐκκλησία, τήν ἑρμηνεία τῶν βιβλίων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Τώρα δέ, ἄν καί κατάκοπος ἀπό τἀ ποιμαντικά τῆς ἡμέρας διακονήματα, πρέπει νά ἑτοιμάσω καί τό αὐριανό πανεπιστημιακό μου μάθημα διά τούς φοιτητάς τῶν Ἀθηνῶν. Δέν ἔχω λοιπόν, κ. Νάνη, τόν χρόνο γιά ἀπάντηση στήν ἀπάντησή σας, διότι – ξέχασα – εἶναι καί τά ἄλλα καθήκοντά μου ὡς πνευματικοῦ πατρός, νά ἐπικοινωνήσω μέ ψυχές γιά τά διάφορα θέματά τους, τά ὀποῖα μοῦ ἔχουν ἐμπιστευθεῖ. Καί ὅλα αὐτά μέ προχωρημένο νόσημα καρδιᾶς, διά τό ὁποῖον οἱ θεράποντες ἰατροί μοῦ συνιστοῦν ἠρεμία καί ὄχι σύγχυση καί κόπωση.

Συγγνώμην, κ. Νάνη, πιεζόμενος ἀπό τά παραπάνω, λέγω ὅτι καί αὐτή τήν ἀπάντησή σας φευγαλέα καί ὄχι ἐπισταμένως τήν ἀνέγνωσα. Ἀλλά καί πάλι σᾶς εὐχαριστῶ διά τόν κόπο σας καί τήν καλωσύνη σας νά μοῦ τήν ἀποστείλετε. Ἐγώ, ἀγαπητέ συνάδελφε, διετύπωσα γιά τό λεγόμενο Οὐκρανικόν μία γνώμη ἐπί τοῦ θέματος, αὐτήν τήν γνώμη, τήν ὁποία ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί οἱ πλεῖστοι τῶν Ἱεραρχῶν διετύπωσαν. Νομίζω ὅτι εὖ καί καλῶς ἔχω τό δικαίωμα αὐτό. Θέλοντας δέ νά πῶ, ἐπί τεθέντος ἐρωτήματος κατά τήν ὁμιλία μου στά «Δημήτρια» Μπραχαμίου, ὅτι πάντοτε συμβαίνουν  παραβάσεις Ἱερῶν Κονόνων, ἔτσι πρόχειρα, στόν προφορικό μου λόγο ἀναφέρθηκα στήν πλέον ἐκλεκτή ἐκκλησιαστική κατάσταση, τήν ἐπί Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου Α´, καί εἶπα ὅτι καί γιά τήν κατάσταση αὐτή ἀκόμη ὁ πολύς π. Ἐπιφάνιος εἶπε ὅτι «τσουβαλιάστηκαν οἱ κανόνες...» καί τά παρακάτω. Μάρτυς μου ὁ Θεός, τόν Ὁποῖο ἀγαπῶ καί λατρεύω καί διακονῶ μέ τά πολλά μου ὅμως λάθη, μάρτυς μου ὁ Θεός, λέγω, ὅτι πραγματικά ὁ π. Ἐπιφάνιος μοῦ εἶπε αὐτήν τήν φράση, ἀκριβῶς – ἀκριβέστατα ὅπως τήν ἀνέφερα στήν προηγούμενή μου πρός σᾶς ἀπάντηση. Ἑπομένως, ἀγαπητέ κ. Νάνη, μήν ἀπαντᾶτε εἰς ἐμέ τά ὅσα γράφετε, διότι δέν τήν εἶπα ἐγώ τήν ἔκφραση αὐτή, ἀλλά ὁ π. Ἐπιφάνιος. Ἄν δέ ζητᾶτε νά σᾶς πῶ τήν δική μου γνώμη ἐπί τοῦ θέματος, μέ πολλή εἰλικρίνεια σᾶς λέγω ὅτι ἐγώ δέχομαι, παραδέχομαι καί πιστεύω τά ὅσα ἀκριβῶς γράφετε. Δηλαδή, μπορεῖ νά μήν εἶναι ἀκριβῶς νόμιμη ἡ Ἀριστίνδην Σύνοδος, ἀλλά γιά τό συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας, κατ᾽ οἰκονομίαν, γίνονται μερικά πράγματα δεκτά καί ἐπιτρεπτά. Καί ἐπειδή γνωρίζω τόν π. Αὐγουστῖνο (εἶμαι κουρά του εἰς μοναχόν καί χειροτονία εἰς διάκονον) καί ἔμεινα μία δεκαετία πλησίον του, ἀπό ἀγάπη πρός τήν Ἐκκλησία ὁ Μακαριστός Γέροντας, ἄν καί ἔβλεπε καί αὐτός (καί ὄχι μόνο ὀ π. Ἐπιφάνιος) κάποιες παραβάσεις, ὅμως, βλέποντας καί ὅτι τά πράγματα στήν Ἐκκλησία δέν πηγαίνουν καλά καί ἐλπίζοντας εἰς μία βελτίωση τῶν πραγμάτων, διά τήν ὁποίαν ὁ ἴδιος εἶχε ἐργαστεῖ πρό ἐτῶν, ἐδέχθη μίαν μικρά παράβαση κανόνων (αὐτό πού ὁ π. Ἐπιφάνιος εἶπε «τουβάλιασμα»), γιά νά ἔλθουν καλύτερες ἡμέρες. Αὐτή εἶναι ἡ πίστις μου ἐπί τοῦ θέματος καί ἀσφαλῶς καί ἡ ἐκλογή τοῦ Ἱερωνύμου (Α´) καί αἱ γενόμεναι ἀπ᾽ αὐτόν χειροτονίαι ἦταν νόμιμαι καί ἦλθε πράγματι δι᾽ αὐτῶν μία πνευματική ἀναγέννηση. Διότι οἱ ἐκλεγέντες ἐπί Ἱερωνύμου ἐπίσκοποι ἦταν περισσότερο ἀπό ἄριστοι. Ἐπαναλαμβάνω ὅτι ἀναφερόμενος στήν ὁμιλία μου εἰς τά «Δημήτρια» περί τοῦ «Οὐκρανικοῦ» καί λέγοντάς μου μερικοί περί παραβάσεων Κανόνων ἐγώ, ἔτσι πρόχειρα, θυμήθηκα τόν λόγο τοῦ π. Ἐπιφανίου πού καί στήν καλυτέρα ἐκλησιαστική κατάσταση ἔγιναν παραβάσεις. Ἔτσι λοιπόν εἶπα τόν λόγον αὐτόν καί μήν κάνετε τόν κόπο καί σεῖς καί ἄλλοι νά μοῦ γράφετε πραγματεῖες διά θέματα τά ὁποῖα ἤδη δέχομαι καί πιστεύω, συμφωνοῦντες μαζί σας ἐπί τούτων.

Δέν ἔχω ἀντοχή, ἀγαπητέ κ. Νάνη, γιά περισσότερα, γιατί τώρα πρέπει νά πάρω καί τά βραδυνά μου φάρμακα τῆς καρδιᾶς, νά πῶ καί τά «πατερμά» μου, νά κάνω τήν ὑπόλοιπη Παράκληση στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί νά ἑτοιμάσω τό αὐριανό μου Πανεπιστημιακό μάθημα.

Σᾶς εὔχομαι τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς σας καί πλούσια τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ σέ σᾶς καί τήν οἰκογένειά σας. 

 

Μέ τιμή καί εὐχές,

 

Ἐπίσκοπος Ἰερεμίας

Απορία ΓτΧτΠτΑ: Αφού ο Σεβασμιώτατος είχε τέτοιες υποχρεώσεις (κάτι που δεν αμφισβητούμε στο ελάχιστο, καθόσον η θέση του Επισκόπου όντως έχει πάμπολλα καθήκοντα) κι αφού παραδέχεται ότι «...καί αὐτή τήν ἀπάντησή σας φευγαλέα καί ὄχι ἐπισταμένως τήν ἀνέγνωσα» γιατί δεν διεμήνυσε ότι θα τη μελετήσει με την ησυχία του και θα απαντήσει σε εύλογο χρονικό διάστημα; Η απάντηση του κ. Νάνη πραγματικά περιέχει στοιχεία που αξίζει να μελετηθούν και να δοθεί σοβαρή απάντηση ή να παραδεχθεί ο Σεβασμιώτατος ότι έσφαλλε ως άνθρωπος και να ανασκευάσει τις αρχικές του δηλώσεις. Ανθρώπινα και λογικά νομίζουμε θα ήταν όλα αυτά, ενώ τώρα μόνο στενοχώρια μας προκαλείται παρά την ευγένεια και καλοσύνη με την οποία είναι εκπεφρασμένη η ανταπάντηση του Σεβασμιωτάτου!