Ὁ Κων/λεως ἐψεύσθη εἰς τὸν Ἀλβανίας;

Στὴν ἐπιστολή του πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀλβανίας Ἀναστάσιο, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἀφιερώνει μία ὁλόκληρη παράγραφο στὸ «Μελιτιανὸ Σχίσμα» τῆς Αἰγύπτου (δὲν πρέπει νὰ συγχέεται μὲ τὸ διαφορετικὸ Μελιτιανὸ Σχίσμα τῆς Ἀντιοχείας τὴν ἴδια περίοδο). Σύμφωνα μὲ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, αὐτὸ τὸ Μελιτιανὸ σχίσμα ἀποτελεῖ σημαντικὸ προηγούμενο γιὰ τὴν ἀποδοχὴ σχισματικῶν ἐπισκόπων καὶ κληρικῶν χωρὶς ἀναχειροτονία. Τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι ἡ περιγραφὴ τοῦ Πατριάρχη γιὰ τὸ Μελιτιανὸ Σχίσμα καὶ τὸ ἀποτέλεσμα ποὺ ἐπέφερε εἶναι ἀπολύτως καὶ ἐξ ὁλοκλήρου ἀνακριβής, σὲ σημεῖο ποὺ νὰ εἶναι καταφανῶς ἀνέντιμη. Ἐδῶ εἶναι ὁλόκληρη ἡ παράγραφος τοῦ Πατριάρχη:

«Μή ἐπιθυμοῦντες ἵνα μεταφέρωμεν αὐτόθι ἁπάσας τάς ἐν αὐτῇ ἐκτεθειμένας περιπτώσεις ἀρκούμεθα εἰς τό ὑπό τῶν ἐν Νικαίᾳ τό πρῶτον συνελθόντων Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων ἐπιλυθέν σχίσμα τῶν Μελιτιανῶν, συνωδᾷ τῇ περί Ναυατιανῶν διατάξει τοῦ η΄ Κανόνος.

Ὁ διαληφθείς Μελίτιος ἦτο Ἐπίσκοπος Λυκοπόλεως ἐν Αἰγύπτῳ καί ἐκατηγορήθη ἐπί σειρᾷ ὅλῃ παρανομιῶν καί ἐπί ἀρνήσει τῆς πίστεως καί θυσίᾳ εἰς τά εἴδωλα. Καθῃρέθη δέ περί τό 302 μ.Χ. Μή στέρξας τήν καθαίρεσιν ἐδημιούργησε περί ἑαυτόν παράταξιν καί ἐποίησε τό λεγόμενον σχίσμα τῶν Μελιτιανῶν. Ὅτε δέ ἐπετεύχθη ὁ συμβιβασμός μετ᾿ αὐτοῦ, καθ᾿ ἅ περιγράφει Ἀθανάσιος ὁ Μέγας, Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας, παρέδωκεν εἰς τόν προκάτοχον τοῦ Ἁγίου, Ἀλεξανδρείας Ἀλέξανδρον βρέβιον ἤτοι κατάλογον τῶν ὑπ᾿ αὐτοῦ χειροτονηθέντων κατά τό διάστημα τῆς ποινῆς αὐτοῦ Ἐπισκόπων, πρεσβυτέρων καί διακόνων, ἁπάντων ἀποκατασταθέντων ἄνευ ἀναχειροτονίας εἰς τούς οἰκείους αὐτοῖς βαθμούς. Τό δέ σχίσμα τοῦτο ἐταλάνισε τήν Ἐκκλησίαν ἕως καί τῆς ἑβδόμης ἑκατονταετηρίδος, οἱ δέ ἐξ αὐτοῦ ἐπιστρέφοντες ἐγένοντο δεκτοί εἰς τήν κοινωνίαν τῆς Ἐκκλησίας ἄνευ ἀναβαπτισμοῦ οὐδέ χρίσεως διά τοῦ Ἁγίου Μύρου, καθ᾿ ἅ πληροφορεῖ πάντας ἡμᾶς Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἐν τῇ Μ΄ Ἐπιστολῇ αὐτοῦ πρός Ναυκράτιον».

Στὸ μεγαλύτερο μέρος της ἡ παράγραφος αὐτὴ εἶναι ψευδὴς – οἱ σχισματικοὶ κληρικοὶ ΔΕΝ ἀποκαταστάθηκαν στοὺς οἰκείους τους βαθμοὺς ἄνευ ἀναχειροτονίας («ἁπάντων ἀποκατασταθέντων ἄνευ ἀναχειροτονίας εἰς τοὺς οἰκείους αὐτοῖς βαθμούς»). Στὴν πραγματικότητα ἡ Πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀπαίτησε ρητὰ ἀπὸ αὐτοὺς νὰ χειροτονηθοῦν πάλι. Ὁ Μελέτιος δὲν ἀποκαταστάθηκε μονομερῶς ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Ἀλέξανδρο, ἀλλὰ ἀπὸ ὁλόκληρη τὴν Πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Οἱ ἀναφορὲς στὸν 8ο Κανόνα τῆς Νίκαιας καὶ στὴν Ἐπιστολὴ τοῦ Θεόδωρου Στουδίτου πρὸς τὸν Ναυκράτιο εἶναι παραπλανητικὲς καὶ δὲν ἔχουν σχέση μὲ τὸ ζήτημα τῆς ἀποδοχῆς σχισματικῶν κληρικῶν ἄνευ ἀναχειροτονίας. Σὲ αὐτὸ τὸ ἄρθρο θὰ ἐξετάσουμε ξεχωριστὰ τὰ κρίσιμα αὐτὰ σημεῖα.

Ὁ Μελέτιος Λυκοπόλεως

Ὁ Μελέτιος τῆς Λυκοπόλεως καθαιρέθηκε ἀπὸ τοπικὴ Σύνοδο στὴν Αἴγυπτο, ἐπειδὴ τελοῦσε χειροτονίες ἐκτὸς τῆς κανονικῆς του δικαιοδοσίας κατὰ τὴν διάρκεια τῶν διωγμῶν τῶν Χριστιανῶν τὴν πρώτη δεκαετία τοῦ 4ου αἰώνα. Ἀντὶ νὰ ἀσκήσει ἔφεση κατὰ τῆς ἀπόφασης αὐτῆς, ὁ Μελέτιος δημιούργησε τὴν δική του ἐκκλησία ἀπέναντι στὴν κανονικὴ Ἐκκλησία τῆς Ἀλεξανδρείας. Μετὰ τὴν καθαίρεσή του συνέχισε νὰ ἐνεργεῖ ὡς ἐπίσκοπος καὶ χειροτονοῦσε πολλοὺς «ἐπισκόπους» καὶ «ἱερεῖς».

Ἡ A΄ Οἰκουμενικὴ Συνοδος

Ἡ Πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀναφέρθηκε στὸ Μελιτιανὸ Σχίσμα σὲ ἐπιστολὴ πρὸς τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἀλεξανδρείας, ὅπου ἐκεῖ δίνει ὁδηγίες στὴν Ἀλεξάνδρεια (καὶ στὸν Πατριάρχη Ἀλέξανδρο) γιὰ τὸ πῶς ἀκριβῶς θὰ χειριστοῦν τοὺς Μελιτιανούς.

Ἡ Σύνοδος δέχθηκε μὲ ἐπιφύλαξη τὴν μετάνοια τοῦ Μελετίου καὶ τὸν ἀποκατέστησε στὸν βαθμὸ τοῦ ἐπισκόπου (σημ: ἐπειδὴ προήρχετο ἀπὸ τὰς τάξεις τὴς Ἐκκλησίας ἔχων κανονικήν χειροτονίαν, εἰδάλλως «κατὰ γὰρ τὸν ἀκριβῆ λόγον, οὐδεμιᾶς συγγνώμης ἄξιος ἦν», ὡς γράφει ἡ ἐπιστολή), χωρὶς ὅμως νὰ τοῦ ἐπιτρέπεται νὰ ἐγκαταλείψει τὴν πόλη του ἢ νὰ τελεῖ χειροτονίες (σημ: «ψιλόν ὄνομα τιμῆς κεκτῆσθαι», ὡς γράφει ἡ ἐπιστολή). Καὶ τὸ βασικὸ γιὰ τὴν ὑπόθεσή μας [σ.σ. γιὰ ὅσους εἶχε χειροτονήσει ὁ Μελέτιος] – ἡ Σύνοδος ἀποφάσισε «τοὺς δὲ ὑπ’ αὐτοῦ κατασταθέντας, μυστικωτέρα χειροτονία βεβαιωθέντας κοινωνῆ­σαι ἐπὶ τούτοις…».

Ἀντὶ νὰ ἀποκατασταθοῦν στοὺς οἰκείους τους βαθμοὺς ἄνευ ἀναχειροτονίας, ὅπως ἰσχυρίζεται ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος -«ἁπάντων ἀποκατασταθέντων ἄνευ ἀναχειροτονίας εἰς τοὺς οἰκείους αὐτοῖς βαθμοὺς»- οἱ κληρικοὶ τοῦ Μελετίου «μυστικωτέρα χειροτονία βεβαιωθέντας». Ἡ περίπτωση τῶν Μελιτιανῶν ἔρχεται σὲ εὐθεῖα ἀντίθεση μὲ τὴν θέση τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου, κι ὅμως τὴν διαστρέβλωσε καὶ ἰσχυρίζεται ὅτι συνηγορεῖ ὑπέρ του.

Οἱ ὅροι μὲ τοὺς ὁποίους οἱ κληρικοὶ τοῦ Μελετίου ἔγιναν ἀποδεκτοὶ ἦταν ὅτι οὐσιαστικὰ θὰ ἀντιμετωπίζονταν ὡς κληρικοὶ δεύτερης κατηγορίας, «δευτέρους δὲ εἶναι ἐξάπαντος» σὲ σχέση μὲ τὸν κανονικὸ κλῆρο ποὺ παρέμεινε πιστὸς στὴν κανονικὴ Ἐκκλησία. Ἐὰν ἡ προσέγγιση αὐτὴ ἐφαρμοζόταν στὴν περίπτωση τῆς Οὐκρανίας, οἱ σχισματικοὶ κληρικοί, μετὰ ἀπὸ μετάνοια καὶ ἀναχειροτονία, θὰ ἔπρεπε νὰ ὑποτα-χθοῦν στὸν κλῆρο τῆς κανονικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ Μητροπολίτη Ὀνούφριου.

Καὶ ἐνῶ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἀγνοεῖ τὴν Ἐπιστολὴ τῆς Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου πρὸς τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἀλεξάνδρειας, ἰσχυρίζεται ὅτι ἡ Σύνοδος ἀποκατέστησε τὸ Μελιτιανὸ σχίσμα «συνωδᾶ τῇ περὶ Ναυατιανῶν διατάξει τοῦ Η΄ Κανόνος.» Αὐτὸ ὅμως δὲν εἶναι ἀλήθεια: ἡ Σύνοδος ἐπέλυσε τὸ Μελιτιανὸ σχίσμα μὲ τοὺς δικούς της ὅρους, σὲ ξεχωριστὴ ἐπιστολή, χωρὶς καμμία ἀναφορὰ στὸν 8 Κανόνα, ὁ ὁποῖος δὲν ἀναφέρεται σὲ Μελιτιανούς (σημ: ἀλλὰ γενικῶς εἰς «Καθαρούς», τοὺς ὁποίους ὅλοι οἱ παλαιοὶ σχολιασταί τοῦ Κανόνος ταυτίζουν μὲ τοὺς Ναυατιανούς).

[Σημ.: Ἀκόμη καὶ ἂν ἐμμείνη κανεὶς εἰς μόνον τὸν Η΄ Κανόνα, κατὰ τὸν Θεόφιλον Ἀλεξανδρείας «ἡ μεγάλη σύνοδος ἡ γενομένη ἐν Νικαίᾳ ὥρισεν, ὥστε χειροτονεῖσθαι τοὺς προσερχομένους… εἴ γε ὁ βίος αὐτῶν ὀρθός ἐστι» ]

Ἡ Ἀναφορὰ τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος συνεχίζει:

«Ὅτε δέ ἐπετεύχθη ὁ συμβιβασμός μετ᾿ αὐτοῦ, καθ᾿ ἅ περιγράφει Ἀθανάσιος ὁ Μέγας, Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας, παρέδωκεν εἰς τόν προκάτοχον τοῦ Ἁγίου, Ἀλεξανδρείας Ἀλέξανδρον βρέβιον ἤτοι κατάλογον τῶν ὑπ᾿ αὐτοῦ χειροτονηθέντων κατά τό διάστημα τῆς ποινῆς αὐτοῦ Ἐπισκόπων, πρεσβυτέρων καί διακόνων, ἁπάντων ἀποκατασταθέντων ἄνευ ἀναχειροτονίας εἰς τούς οἰκείους αὐτοῖς βαθμούς».

Πρόκειται γιὰ παραπλανητικὴ παρουσίαση τῶν λόγων τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου. Σὲ αὐτὲς τὶς παραγράφους ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος περιγράφει πῶς κατηγορήθηκε ψευδῶς γιὰ δολοφονία. Οἱ κατήγοροί του ἦταν Ἀρειανοὶ καὶ Μελιτιανοί, οἱ ὁποῖοι εἶχαν συνωμοτήσει σὲ μία προσπάθεια νὰ ἐξουδετερώσουν τὸν κοινό τους ἐχθρό, τὸν Ἀθανάσιο. Ἕνας ἀπὸ τοὺς βασικοὺς κατήγορους ἦταν ἕνας Μελιτιανὸς ποὺ ἰσχυριζόταν ὅτι ἦταν ἱερέας, ἀλλὰ δὲν ἀνῆκε σὲ αὐτοὺς ποὺ ἀναχειροτονήθηκαν στὸ πλαίσιο τῆς διευθέτησης τῆς Νικαίας ποὺ περιγράφηκε παραπάνω, καὶ ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος διαμαρτύρεται ποὺ ἐπιτρέπεται σὲ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο νὰ καταθέσει ἐναντίον του. Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ἐξηγεῖ:

«ὅτε Μελίτιος ὑπεδέχθη, ὡς μήποτ’ ὤφελε, γινώσκων αὐτοῦ τὴν πανουργίαν ὁ μακαρίτης Ἀλέξανδρος ἀπῄτησεν αὐτὸν βρέβιον, ὧν ἔλεγεν ἔχειν ἐπισκόπων ἐν Αἰγύπτῳ καὶ τῶν ἐν αὐτῇ τῇ Ἀλεξανδρείᾳ πρεσβυτέρων καὶ διακόνων καὶ εἰ ἔχει τινὰς ἐν τῇ χώρᾳ αὐτῆς. τοῦτο δὲ πεποίηκεν ὁ πάπας Ἀλέξανδρος, ἵνα μὴ Μελίτιος λαβὼν τὴν τῆς ἐκκλησίας παρρησίαν πωλήσῃ πολλοὺς καὶ ψεύσηται καθ’ ἡμέραν ὑποβάλλων οὓς βούλεται. τῶν μὲν οὖν ἐν Αἰγύπτῳ πεποίηκε τὸ βρέβιον τοῦτο·».

[σ.σ. Περιληπτικὰ λέει: ὅταν ὁ Μελέτιος (λέγεται καὶ Μελίτιος) ἔγινε δεκτός, ὁ Ἀλέξανδρος, γνωρίζοντας τὴν πονηριά του, ἀπαίτησε ἀπὸ αὐτὸν νὰ τοῦ δώσει ἕνα κατάλογο μὲ τὰ ὀνόματα τῶν κληρικῶν του, γιὰ νὰ μὴ παρουσιάσει πολλοὺς καὶ προσθέτει συνεχῶς ὅποιους αὐτὸς θέλει. Γιὰ τοὺς κληρικοὺς τῆς Αἰγύπτου ἔφτιαξε αὐτὸν τὸν κατάλογο:]

Μετὰ ἀκολουθεῖ ὁλόκληρη ἡ λίστα τῶν κληρικῶν τοῦ Μελετίου καὶ κατόπιν ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος γράφει:

«Τούτους Μελίτιος καὶ παρόντας παρέδωκεν Ἀλεξάνδρῳ τῷ ἐπισκόπῳ. τοῦ δὲ λεγομένου Ἰσχύρα οὔτ’ ἐμνημόνευσεν οὔτε ὅλως ἐν τῷ Μαρεώτῃ ἐσχηκέναι πρεσβύτερον πώποτε ὡμολόγησε».

[σ.σ. Περιληπτικὰ λέει: αὐτοὺς παρουσίασε καὶ αὐτοπροσώπως στὸν Ἐπίσκοπο Ἀλέξανδρο ὁ Μελέτιος, ἀλλὰ δὲν ἀνέφερε κανένα Ἰσχύρα, οὔτε εἶπε ποτὲ ὅτι εἶχε κληρικοὺς ἐν τῷ Μαρεώτῃ.]

Μὲ ἄλλα λόγια, ὁ κατήγορος τοῦ Ἀθανάσιου δὲν βρισκότανε στὴν λίστα καὶ γι’ αὐτὸ δὲν ἦταν ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ εἶχαν ἀναχειροτονηθεῖ σύμφωνα μὲ τὴν ἀπόφαση τῆς Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, παραβλέποντας τὴν ἐπιστολὴ τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, διαστρεβλώνει τὴν ἐπιστολὴ τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου καὶ ἐπιχειρεῖ νὰ ἰσχυριστεῖ ὅτι οἱ κληρικοὶ τοῦ Μελετίου ἔγιναν δεκτοὶ ἁπλῶς καὶ μόνο μὲ τὴν ὑποβολὴ μιᾶς λίστας, χωρὶς καμμία ἀναχειροτονία. Λαμβάνοντας ὅμως ὑπόψιν τὸ περιεχόμενο στὸ ὁποῖο γίνεται ἡ ἀναφορὰ τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου, καὶ παράλληλα μὲ τὴν ἐπιστολὴ τῆς Νικαίας ποὺ ἐπέσπευσε τὸν κατάλογο τῶν κληρικῶν, αὐτὸ ποὺ συνέβη εἶναι ξεκάθαρο:

Ἡ Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ζήτησε νὰ γίνουν ἀποδεκτοὶ οἱ κληρικοὶ τοῦ Μελετίου μὲ ἀναχειροτονία.

Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Ἀλέξανδρος εἶπε στὸν Μελέτιο νὰ τοῦ δώσει μία λίστα μὲ τὰ ὀνόματα τῶν κληρικῶν του.

Οἱ κληρικοὶ αὐτοὶ στὴν λίστα ἔγιναν δεκτοὶ ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ἀλέξανδρο μέσω ἀναχειροτονίας, σύμφωνα μὲ τὶς προσταγὲς τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου -ὄχι μονομερῶς.

Ἅγιος Θεόδωρος Στουδίτης

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος συνεχίζει γιὰ τὸ Μελιτιανὸ Σχίσμα:

«Τό δέ σχίσμα τοῦτο ἐταλάνισε τήν Ἐκκλησίαν ἕως καί τῆς ἑβδόμης ἑκατονταετηρίδος, οἱ δέ ἐξ αὐτοῦ ἐπιστρέφοντες ἐγένοντο δεκτοί εἰς τήν κοινωνίαν τῆς Ἐκκλησίας ἄνευ ἀναβαπτισμοῦ οὐδέ χρίσεως διά τοῦ Ἁγίου Μύρου, καθ᾿ ἅ πληροφορεῖ πάντας ἡμᾶς Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἐν τῇ Μ΄ Ἐπιστολῇ αὐτοῦ πρός Ναυκράτιον.»

Γιὰ ἄλλη μία φορὰ ὅμως ὁ Πατριάρχης ἔχει διαστρεβλώσει τὰ λόγια ἑνὸς ἁγίου. Ἀπαντώντας σὲ ἐρωτήσεις τοῦ μαθητῆ του Ναυκρατίου, γιὰ τὸ πῶς μποροῦν νὰ ὀνομαστοῦν διαφορετικὲς ὁμάδες αἱρετικές, ὁ Ἅγιος Θεόδωρος προσδιορίζει τρεῖς τύπους αἱρετικῶν, ἀκολουθώντας τὸν Ἅγιο Βασίλειο τὸν Μέγα: ἐκείνους ποὺ ἀρνοῦνται τὴν Ἁγία Τριάδα, ἐκείνους ποὺ πιστεύουν καὶ βαπτίζουν στὴν Ἁγία Τριάδα, ἀλλὰ εἶναι αἱρετικοὶ σὲ ἄλλα ζητήματα, καὶ ἐκείνους ποὺ δὲν ὑποτάσσονται στοὺς κανόνες. Καὶ ἀναφέρει σὲ σχέση μὲ αὐτὴν τὴν τρίτη ὁμάδα ὅτι οἱ παλαιοὶ ἀποκαλοῦν τοὺς Μελιτιανοὺς ποὺ παρασύρθηκαν ἀπὸ τὸν σχισματικὸ Μελέτιο «σχισματικούς», ἂν καὶ δὲν ἔχουν ψευδεῖς δοξασίες. Ὅταν καταδικάσουν τὸ σχίσμα τους τότε γίνονται δεκτοὶ στὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία:

«ἀμέλει τοὺς Μελετιανοὺς σχισματικοὺς οἱ πάλαι καλοῦσι Μελετίῳ τῷ σχισματικῷ συναπαχθέντες, καίτοι μὴ ὄντας κακοδόξους· ἀναθεματίζοντες γὰρ τὸ ἴδιον σχίσμα, ὥς φασι, δεδεγμένοι εἰσὶ τῇ καθολικῇ ἐκκλησίᾳ.»

Ἐδῶ λοιπὸν ὁ Ἅγιος Θεόδωρος μιλάει γενικὰ γιὰ τὴν ὑποδοχὴ τῶν Μελιτιανῶν στὴν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν καταδίκη τοῦ δικοῦ τους σχίσματος. Δὲν δίνει λεπτομέρειες γιὰ τὸν τρόπο ὑποδοχῆς τους στὴν Ἐκκλησία, οὔτε λέει κάτι γιὰ τοὺς κληρικοὺς τοῦ Μελετίου. Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος λέει ὅμως ὅτι ἀπαιτεῖται ἀπὸ ὅλους τοὺς σχισματικοὺς -εἴτε κληρικοὺς εἴτε λαϊκοὺς- νὰ καταδικάσουν καὶ νὰ μετανοήσουν γιὰ τὸ σχίσμα τους, πρὶν γίνουν δεκτοὶ στὴν Ἐκκλησία. Καὶ τώρα τί;

Εἶναι σχεδὸν ἀπίστευτο -κι ὅμως ἀληθινὸ- ὅτι ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐπέλεξε νὰ ἐπικαλεστεῖ τὸ Μελιτιανὸ Σχίσμα, γιὰ νὰ ὑποστηρίξει τὶς ἐνέργειές του στὴν Οὐκρανία. Τὸ Μελιτιανὸ Σχίσμα ἔχει ὄντως ἐντυπωσιακὲς ὁμοιότητες μὲ τὴν περίπτωση τῆς Οὐκρανίας, ἀλλὰ οἱ πηγὲς ποὺ παρέθεσε ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος -καὶ αὐτὲς ποὺ ἐπέλεξε νὰ μὴ παραθέσει, συγκεκριμένα τὴν Ἐπιστολὴ τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου- στοιχειοθετοῦν κατηγορητήριο γιὰ τὸν ἴδιο τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶ τὴν συμπεριφορά του.

Αὐτὸ ποὺ προκαλεῖ ἰδιαίτερη ἐντύπωση εἶναι τὸ θράσος τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου (ἢ τοῦ ἀρθρογράφου φάντασμα τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου) νὰ ἐπικαλεστεῖ μία τέτοια ψευδῆ μαρτυρία σὲ ἐπιστολή του πρὸς συνάδελφο προκαθήμενο, τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀναστάσιο. Μόνο νὰ προσευχηθοῦμε μποροῦμε νὰ ἀναθεωρήσει ὁ Πατριάρχης μετὰ τὴν ἀποκάλυψη αὐτῆς τῆς ἀπάτης καὶ νὰ μετανοήσει γιὰ τὴν συμπεριφορά του, καὶ ἡ Ἐκκλησία συνολικὰ νὰ ἀδράξει αὐτὴν τὴν εὐκαιρία καὶ νὰ προβληματιστεῖ πάνω στὸ Μελιτιανὸ Σχίσμα καὶ στὶς τόσες ἄλλες περιπτώσεις τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας ποὺ μᾶς προσφέρουν καθοδήγηση στὴν παροῦσα κρίση. Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς ἐλεήσει ὅλους.

Πηγή: Ἱστοσελίς «ORTHODOX SYNAXIS», 21.03.2019.

Μετάφρασις: Ἱστοσελίς «Τάς Θύρας» 04.04.2019.

Σημ. «Ο.Τ.»: Ἡ Συνοδικὴ ἀπόφασις τῆς 20ῆς Αὐγούστου 1143 ἀπὸ τὴν Σύνοδον τῆς Κωνσταντινουπόλεως καταδικάζει ὅσους ἐχειροτονήθησαν ὑπὸ μόνου ἑνὸς Ἀρχιερέως ὡς «ἀχειροτονήτους» («μηδὲ ἐπισκοπικῇ τετιμῆσθαι ὅλως ἀξίᾳ, ὡς καὶ ἀχειροτονήτους ἄντικρυς, διὰ τὸ τῆς χειροτονίας αὐτῶν ἀκανόνιστον»). Ἂν θεωροῦνται «ἀχειροτόνητοι» οἱ μὴ ὑπὸ τριῶν κανονικῶν Ἐπισκόπων χειροτονηθέντες, τότε ποίαν κατάληξιν ἔχουν οἱ ψευδοαυτοκέφαλοι Οὐκρανοί; Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος νὰ σεβασθῆ τὰς ἀποφάσεις τοῦ Πατριαρχείου Κων/λεως!

ΠΗΓΗ: ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ