Η Ιεραρχία που σιωπά / Παν. Τελεβάντου, ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΣΙΩΠΟΥΝ ΟΤΑΝ ΒΕΒΗΛΩΝΟΝΤΑΙ ΝΑΟΙ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΣΥΜΒΟΛΑ; / Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Μεθώνης, εθνοϊερομάρτυρας

Ο Ιταλός υπουργός Εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι τόλμησε να κάνει αυτό που απέφυγε να πράξει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος: Κατήγγειλε το γκρέμισμα του Σταυρού στην ακτή της Λέσβου, ο οποίος ενοχλούσε διάφορες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, καθώς και ισλαμιστές μετανάστες.

Συγκεκριμένα, σε ανάρτησή του στο twitter, ο κ. Σαλβίνι επεσήμανε: «Ο σταυρός ενοχλεί τους μετανάστες, δεν αρέσει στις ΜΚΟ και τον ρίχνουν! Τι ηλιθιότητα! Μια κοινωνία που προσβάλλει τις ρίζες της είναι μια κοινωνία χωρίς μέλλον. Ελπίζω οι κάτοικοι του τόπου να ξαναστήσουν αυτόν τον υπέροχο σταυρό στην κορυφή πάνω από τη θάλασσα». Τα λόγια του Ιταλού πολιτικού είχαν πολιτικό, αλλά και θρησκευτικό περιεχόμενο.

Όμως, η Ιεραρχία της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος δεν αντέδρασε. Το ποίμνιο ενοχλήθηκε, πικράθηκε, εξοργίστηκε με αυτή τη βέβηλη ενέργεια, αλλά η Ιεραρχία της Εκκλησίας μας επέδειξε παγερή αδιαφορία. Αλήθεια, δεν είναι αξιοπερίεργο να ασχολείται με τα του οίκου μας ένας ξένος αξιωματούχος, ενώ οι καθ’ ύλην αρμόδιοι πνευματικοί ταγοί να υποκρίνονται ότι δεν είδαν και δεν άκουσαν;

Εκκλησία δεν είναι μόνο τύποι. Εκκλησία δεν είναι μόνο το τελετουργικό ούτε τα άμφια ούτε οι προσφωνήσεις ούτε οι ερμηνείες πάνω σε νόμους, Προεδρικά Διατάγματα και διατάξεις του φορολογικού κώδικα. Εκκλησία είμαστε όλοι όσοι αναγνωρίζουμε ότι οδηγός του βίου μας και αρχηγός της κοινωνίας μας είναι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός. Ο Χριστός μας δίδαξε να είμαστε γενναίοι σε ζητήματα που αφορούν την πίστη. Ο Χριστός έφτασε μέχρι τον Σταυρό αρνούμενος να υποκύψει στις πιέσεις της κοσμικής εξουσίας ή να συμβιβαστεί με την υποκρισία.

Ο χριστιανισμός επικράτησε στον δυτικό κόσμο επειδή στηρίχθηκε στο παράδειγμα της αυταπάρνησης των εκατομμυρίων μαρτύρων, οι οποίοι έδωσαν τη ζωή τους και διώχθηκαν υπό των ισχυρών για το όνομά Του. Εάν η εκκλησιαστική Ιεραρχία συνεχίσει να σιωπά ή να είναι επιδεικτικά υποτονική σε ζητήματα που αφορούν τον πυρήνα της χριστιανικής διδαχής, θα μείνει με τους τύπους, αλλά θα χάσει το ποίμνιό της και θα διαρρήξει τη σχέση της με τον ίδιο τον Χριστό.

Δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι για να διοικείς. Μόνο ένας: το προσωπικό παράδειγμά σου. Αν στην καθημερινότητα των πολιτών και στις μεταξύ τους υποθέσεις επιβάλλεται μια φορά να υπάρχει ειλικρίνεια, στην άσκηση των καθηκόντων των μπροστάρηδων της Εκκλησίας η υποχρέωση είναι διπλή. Δεν μπορεί να θυσιάζουν την αλήθεια και την πίστη για τις δημόσιες σχέσεις με την εξουσία. Είναι ανεπίτρεπτο να σιωπούν για να μην ενοχλούν εκείνους που θεωρούν ισχυρούς.

Ο ισχυρότερος όλων είναι ο Θεός και σε Εκείνον πρέπει να υπακούν. Ολα τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού.

ΠΗΓΗ1

ΠΗΓΗ2

 

* * * * *

 

  

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΣΙΩΠΟΥΝ ΟΤΑΝ ΒΕΒΗΛΩΝΟΝΤΑΙ ΝΑΟΙ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΣΥΜΒΟΛΑ;

 

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

Είναι πράγματι εντυπωσιακή η παγερή, αλλά ηχηρή, σιωπή του Αρχιεπισκόπου και των άλλων Μητροπολιτών της Εκκλησίας της Ελλάδος για το γκρέμισμα του σταυρού στην Λέσβο.
Ούτε οι Μητροπολίτες της Λέσβου δεν τοποθετήθηκαν για την βεβήλωση.

Τι να προλάβουν οι καυμένοι άγιοι αρχιερείς; 

Έχουν τόσα συλλείτουργα να συμμετάσχουν, για κάθε εορτή και πανήγυρι, αλλά και την αγωνιώδη μέριμνα για την κυριότητα του κτήματος Προμπονά.!!!

Τέλεια εφαρμογή της παροιμίας: "Ο κόσμος χάνεται και η γριά χτενίζεται!"

Πού να βρούν καιρό για την βεβήλωση των ιερών και των οσίων της πίστης μας, για τον εξισλαμισμό της πατρίδας μας, για τον ορθόδοξο χαρακτήρα του μαθήματος των θρησκευτικών, για τους νεωτερισμούς και για τον Οικουμενισμό;

 

 

 * * * * *

 

Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Μεθώνης, εθνοϊερομάρτυρας

Εσάς που φέρετε τον βαρύ τίτλο του Επισκόπου και δεν αντιδράτε τώρα που η Πατρίδα μας κινδυνεύει, οι άγιοι νεομάρτυρες θα σας κρίνουν!

Ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε το 1770 μ.Χ. στο χωριό Άλβαινα της Ολυμπίας. Επίσκοπος Μεθώνης Ναυαρίνου και Νεοκάστρου (1816 - 1825 μ.Χ.) χειροτονήθηκε επί πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Κυρίλλου ΣΤ’ (1813 - 1818 μ.Χ.).

Το 1817 μ.Χ. ταξίδεψε στη Ρωσία και παρουσιάστηκε ενώπιον του τσάρου στον οποίο, με σπάνια ευγλωττία, εξέθεσε τις κακουργίες των Τούρκων κατακτητών και την οικτρή κατάσταση των υπόδουλων Ελλήνων, και από τον όποιο ζήτησε συμπαράσταση και βοήθεια για το δούλο Γένος.

Στη Μεθώνη επέστρεψε το 1818 μ.Χ. με ρωσικό πολεμικό πλοίο. Τότε μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Αναγνωσταρά Παπαγεωργίου. Είναι ο πρώτος από τους αρχιερείς της Πελοποννήσου που μυήθηκε σ' αυτήν, η δε είσοδος του χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη.

Από την έναρξη της Επανάστασης του 1821 μ.Χ., ο Γρηγόριος αναπτύσσει πολεμική δράση και πρωτοστατεί, μαζί με τους οπλαρχηγούς Παπατσώρα, Γρηγοριάδη, Παπατσώνη, Ντούφα, Παπαζαφειρόπουλο, Κων. Πετρ. Μαυρομιχάλη κ.ά. στην πολιορκία των κάστρων της Μεθώνης και του Νεοκάστρου. Μετά εξάμηνη πολιορκία του Νεοκάστρου οι Τούρκοι παραδόθηκαν και τη συμφωνία παραδόσεως υπέγραψε ο Γρηγόριος (7 Αυγούστου 1821 μ.Χ.).

Η απόβαση του Ιμπραήμ στη Μεθώνη και Κορώνη βρίσκει τον Γρηγόριο στην πρώτη γραμμή και υπερασπίζεται το Παλαιόκαστρο. Μετά την πτώση της Σφακτηρίας, τα χαράματα της 30ης Απριλίου 1825 μ.Χ., ο Γρηγόριος και οι υπερασπιστές του Παλαιοκάστρου αποφάσισαν ηρωική έξοδο. Ο Γρηγόριος τραυματίστηκε και συνελήφθη αιχμάλωτος. Αρνήθηκε να εξισλαμιστεί και να «προσκυνήσει», φυλακίστηκε στο Μπούρτζι της Μεθώνης όπου υποβλήθηκε σε φρικτά μαρτύρια με αποτέλεσμα να πεθάνει στις 22 Οκτωβρίου 1825 μ.Χ.

ΠΗΓΗ1

ΠΗΓΗ2