...Ο παπα- Νικόλας, ο λεγόμενος «απλός», ζούσε μέσα στη χαρά της Θείας
Ευχαριστίας, την οποία τελούσε ανελλιπώς κάθε ημέρα, όπως την όριζαν οι
λειτουργικοί κανόνες, και την παρέτεινε επί πολλές ώρες, για να έχει την
πνευματική της απόλαυση. Πάντα ανταποκρινόταν στο γνήσιο ορθόδοξο
φρόνημα και ετελούσε πανηγυρικά το Μυστήριο της ελεύσεως και παρουσίας
του Αναστημένου Κυρίου, που αποκαλύπτει τον εαυτό Του, όπως τότε στο
Μυστικό Δείπνο. Η χαρά της Αναστάσεως, που βρίσκεται στην καρδιά της
Ευχαριστίας, γινόταν οντολογική αναψυχή και αγαλλίαση στον φλεγόμενο από
θεία Αγάπη Γέροντα. Η μέθεξή του στην πασχάλια χαρά τον συνέπαιρνε. Δεν
ήταν γι αυτόν ένα απλό εφημερικό καθήκον. Πρόφαση ήταν το επί ώρες
παρατεινόμενο μνημόσυνο των ζωντανών και των κοιμηθέντων, από τον όγκο
των σημειωμάτων που κρατούσε πάντα σ' ένα δισάκι. Στην πραγματικότητα
δεν ήθελε να διακόψει ποτέ τη χαρά της Τράπεζας της Ευχαριστίας, τη θέα
του Αναστημένου Σώματος και Αίματος του Χριστού.
-
-
-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου