 |
-
... όταν ο Θεός του είπε με όραμα να συναντήσει το Σαύλο, που ήταν ο φόβος
και ο τρόμος των χριστιανών, έκανε υπακοή στα λόγια του Κυρίου. Αμέσως
πήγε στην Ευθεία οδό και αναζήτησε το σπίτι του Ιούδα, όπου ήταν ο
Σαύλος. Τον θεράπευσε, τον βάπτισε χριστιανό, και έπειτα αυτός, με το
όνομα Παύλος, έγινε ο μέγας Απόστολος των Εθνών...
-
Ο Ρωμανός είχε μέτρια παιδεία και το ποιητικό ταλέντο του ήταν ακόμα
άγνωστο. Διεκατέχετο όμως από μία βαθιά πίστη στην σεπτή μνήμη της
Παναγίας της Παρθένου και τακτικά παρακολουθούσε στον Ναό της Παναγίας
των Βλαχερνών τις κατανυκτικές ολονυκτίες. Σε μία τέτοια, στην γιορτή
των Χριστουγέννων, που παραβρέθηκε η ψυχή του γέμισε με κατάνυξη και
όταν γύρισε στο κελί του είδε όνειρο την Παναγία να του προσφέρει ένα
βιβλίο και να του λέει να το καταφάει. Ο Ρωμανός από την επίδραση τού
ονείρου συνέθεσε για την γέννηση τού Χριστού το τροπάριο «Ἡ Παρθένος
σήμερον τὸν ὑπερούσιον τίκτει καὶ ἡ γῆ τὸ σπήλαιον τῷ ἀπροσίτω
προσάγει..». Από την στιγμή αυτή η ποιητική επιφοίτηση του οσίου Ρωμανού
έμεινε άσβεστη και αναδείχτηκε ο εξωχότερος και μεγαλύτερος μελωδός της
Εκκλησίας μας.
-
-
 Ήταν αρχιμουσικός και πρωτοψάλτης των Αυτοκρατορικών ψαλτών. Ήταν εξαιρετικά καλλίφωνος. Αποφάσισε όμως να τα εγκαταλείψει όλα για να γίνει Μοναχός.αλλάζει τα μεταξωτά με τρίχινα, φτωχικά ρούχα, παίρνει ένα ραβδί και
ξεκινά για το Άγιο Όρος. Με αυτήν την περιβολή, παρουσιάστηκε στο θυρωρό
της Μονής Μεγίστης Λαύρας, ο οποίος τον ρωτάει:
-Τί ζητάς και ποια τέχνη γνωρίζεις;
Κι εκείνος, κρύβοντας την πραγματική του τέχνη για να μην τον ανακαλύψει ο βασιλιάς, άπαντα:
– Βοσκός είμαι και ποθώ να γίνω μοναχός.
Όταν ο θυρωρός παρατήρησε ότι ήταν πολύ νέος, ο Ιωάννης απάντησε ταπεινά με τη ρήση του προφήτη Ιερεμία:
-Ἀγαθὸν ἀνδρί, ὅταν ἄρη ζυγὸν ἐν τῇ νεότητι αὐτοῦ.
Ο θυρωρός μετέφερε την παράκληση του Ιωάννη στον Καθηγούμενο και επειδή η
Μονή χρειαζόταν ένα τέτοιο άνθρωπο, εκείνος τον δέχθηκε, τον δοκίμασε
για λίγο καιρό και αφού τον έκειρε μοναχό, τον έστειλε στο βουνό να
βόσκει τράγους. Έτσι, ό όσιος πραγματοποίησε τον πόθο του και,
εκτελώντας τη διακονία του, προσευχόταν συγχρόνως απερίσπαστος μέσα στην
αγαπημένη του ησυχία. Όπως ήταν φυσικό, ο βασιλιάς τον αναζήτησε, αλλά
δεν μπόρεσε να τον βρει πουθενά.
Μια φορά, έγινε αντιληπτός από έναν ασκητή, ο οποίος κυριολεκτικά έμεινε άναυδος από
τη γλυκύτατη φωνή του και την παναρμόνια μελωδία του, ενώ ταυτόχρονα
παρατήρησε ότι οι τράγοι είχαν σταματήσει τη βοσκή και παρακολουθούσαν
εκστατικά τον εξαίρετο ψάλτη! Από τούτε ζούσε και έψαλλε στη Λαύρα κατ'απαίτηση του Ηγουμένου που ειδοποιήθηκε από τον ασκητή. Αξιώθηκε σε κάποια παννυχίδα, ημέρα Σάββατο του Ακαθίστου, αφού είχε ψάλλει τον κανόνα και τα ιδιόμελα της Θεοτόκου
με κατάνυξη, αποκοιμήθηκε για λίγο στο στασίδι, κουρασμένος από την
αγρυπνία. Τότε εμφανίστηκε σ΄εκείνον η Παναγία και του είπε:
– Χαῖροις Ἰωάννη, τέκνον μοι. Ψάλλε μοι καὶ οὐ μή σ᾿ ἐγκαταλείπω.
Ταυτόχρονα, του έδωσε ένα χρυσό νόμισμα επειδή είχε ψάλει πολύ
κατανυκτικά τον ύμνο της. Αμέσως, ξύπνησε και βρήκε στο χέρι του το δώρο
της Θεοτόκου!
-
... Η γνωστότερη μετά την «Πορταϊτισσα» θαυματουργή εικόνα του Αγίου Όρους
είναι αρχαία τοιχογραφία της Παναγίας που βρίσκεται εξωτερικά στον
ανατολικό τοίχο της τράπεζας και προς τα δεξιά της εισόδου της. Το 1664
μ.Χ. ο τραπεζάρης Νείλος, που περνούσε τακτικά μπροστά από την εικόνα
κρατώντας στο χέρι αναμμένα δαδιά για την υπηρεσία του στην τράπεζα,
άκουσε μια φωνή να του λέει τα εξής: «Να μην ξαναπεράσεις από εδώ με
δαδιά καπνίζοντας την εικονα μου». Ο Νείλος δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία
στη φωνή, η οποία όμως σύντομα ξανακούστηκε επιτιμώντας τον μοναχό και
αφήνοντάς τον τυφλό. Οι αδελφοί άρχισαν να περνούν με πολύ ευλάβεια
μπροστά από την εικόνα, της κρέμασαν ακοίμητο καντήλι και διέταξαν το
νέο τραπεζάρη να τη θυμιάζει καθημερινά.
Ο τυφλός Νείλος περνούσε
όλο τον καιρό του σε ένα στασίδι μπροστά στην εικόνα παρακαλώντας την
Παναγία να τον συγχωρέσει και να τον θεραπεύσει, πράγμα το οποίο και
έγινε, όταν, για τρίτη πλέον φορά, ακούστηκε φωνή από την εικονα, που
πληροφορούσε τον Νείλο ότι η δέησή του εισακούστηκε και ότι στη δική Της
μετά Θεόν προστασία και σκέπη θα έπρεπε στο εξής να καταφεύγουν για
κάθε τους ανάγκη οι μοναχοί. Αυτή θα τους ακούει γρήγορα γιατί το όνομά
της είναι «Γοργοϋπήκοος»...
-
-
-
Ο Όσιος Γρηγόριος ήταν περίφημος ψάλτης της Μεγίστης Λαύρας, ο όποιος,
όταν ηγούμενος ήταν ο Ιάκωβος ο Πρικανάς, έψαλλε κατά την παραμονή των
Φώτων όχι το «Ἄξιόν ἐστι», αλλά το «Ἐπὶ σοῖ χαίρει» στη λειτουργία. Στο
τέλος δε της αγρυπνίας μισοκοιμήθηκε, και να, βλέπει την Δέσποινα
Θεοτόκο να είναι πάνω του και να του λέει: «Δέξαι σου τὸ ψαλτικόν, ὦ
Δωμέστικε, καὶ εὐχαριστῶ σοι πολλά». Και αφού είπε αυτό, του έδωσε στο
χέρι ένα φλουρί, που αμέσως το έβαλε, μετά απ’ αυτά, στην εικόνα της
Υπεραγίας Θεοτόκου της Μεγίστης Λαύρας.
-
-
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου